Augmented reality als leermiddel

Judy Bloxham van JISC breekt in The Guardian een lans voor het gebruik van augmented reality (AR) in het onderwijs. Tegelijkertijd ziet zij ook wel beperkingen.

Voor haar is AR een manier om met lerenden te communiceren en om hun leerervaringen te verbeteren:

• Je kunt ondersteunende digitale informatie toevoegen aan gedrukt materiaal, geografische locaties en objecten (bijvoorbeeld zeldzame boeken en manuscripten toegankelijk maken).
• Je kunt “situated contextualised learning” mogelijk maken. Via GPS en AR heeft een Londonse universiteit medicijnenstudenten bijvoorbeeld gezondheidsrisico’s in kaart laten brengen.
• AR ontsluit content op een hele directe en effectieve manier. Dankzij mobiele technologie kun je altijd beschikken over die content.
• De technologie van AR is in de loop van de jaren sterk verbeterd, maar nog steeds goedkoop.

Beperkingen zijn volgens Bloxham:

• De technologie is in ontwikkeling. Leveranciers kunnen verdwijnen of hun voorwaarden veranderen, waardoor zij minder aantrekkelijk worden. En kun je de ontwikkelde content dan makkelijk via een ander platform hergebruiken?
• Het is de vraag welke technologie dominant zal worden, en of dat wel de beste zal zijn (Bloxham vergelijkt dit met VHS en Betamax).

Toch meent Judy Bloxham dat AR als trend door zal zetten. Zij illustreert dat aan de hand van voorbeelden. Lerenden zullen dan ook verwachten dat deze technologie, waarover zij dankzij smartphones beschikken, ook voor leren zal worden gebruikt.

Eerlijk gezegd vind ik dat niet het sterktste argument. Focus vooral op de didactisch sterke kanten van AR. De mogelijkheden die AR voor leren biedt, bevatten m.i. al voldoende overtuigingskracht om AR voor leren in te zetten. Persoonlijk vind ik de mogelijkheden voor “situated contextualised learning” de belangrijkste reden om AR in te zetten.