Bij volledig online leren heb je de keuze tussen volledig synchroon online leren (plaatsonafhankelijk, tijdgebonden), asynchroon online leren (plaatsonafhankelijk en in eigen tijd en tempo) of een combinatie van beiden. Asynchroon online leren is het meest flexibel, maar kent ook de nodige uitdagingen.
Tijdens de pandemie passen veel onderwijsinstellingen online leren toe waarbij synchroon online leren dominant is. Lerenden nemen intensief deel aan live online sessies via applicaties als Zoom of MS Teams. De universiteit van Indiana past voor een groot deel asynchroon online leren toe. Lerenden leren via opgenomen colleges, video’s en online discussies.
Zoals gezegd is dit een zeer flexibele manier. Bovendien kunnen lerenden volgens een vertegenwoordiger van de universiteit van Indiana deelnemen zonder zich onder druk gezet te voelen om te spreken tijdens sessies. Er zijn ook docenten die programma’s zoals Perusall en Hypothes.is gebruiken waarbij lerenden samen teksten van commentaar voorzien. Daarbij is het volgens deze vertegenwoordiger de kunst een “participatieve cultuur” te bevorderen waarin lerenden weten dat hun bijdragen gewaardeerd worden, maar waarin zij zich niet verplicht voelen een bijdrage te leveren als ze niet het gevoel hebben dat ze iets te zeggen hebben.
Tegelijkertijd blijken lerenden bij asynchroon online leren vaak ook de nodige stress te ervaren. Ze vinden het lastig om de opdrachten die docenten (wekelijks) plaatsen bij te houden. De lerenden weten niet van tevoren hoeveel tijd zij kwijt zijn aan opdrachten en moeten hun agenda daarop continu aanpassen.
Mijn opmerkingen
Ik gebruik volledig asynchroon online leren in cursussen waar lerenden mee kunnen starten wanneer zij willen. Lerenden zitten dan niet in dezelfde fase van hun programma. Dat maakt synchroon online leren lastig te plannen.
Wat wel belangrijk is in zo’n situatie, is dat lerenden controle hebben over het tempo waarin zij willen leren en de volgorde waarin zij de inhoud willen bestuderen. Dat betekent een duidelijk gestructureerde cursusinhoud die bij de start bekend is. Verder is het belangrijk dat lerenden regelmatig worden gestimuleerd om leerstof bijvoorbeeld via opdrachten actief te verwerken. Zij krijgen dan automatische terugkoppeling (bijvoorbeeld via een antwoordmodel) of terugkoppeling van mij als docent (peer feedback is weer lastig te organiseren als lerenden flexibel starten). Deze aanpak verschilt van de situatie zoals die in het artikel over de universiteit van Indiana wordt beschreven.
Dan nog is het erg belangrijk dat lerenden hun eigen leren kunnen reguleren, en dus een eigen planning kunnen maken waar zij zich vervolgens ook aanhouden. Lerenden moeten daar vaak op worden voorbereid en bij worden ondersteund.
Mijn voorkeur bij volledig online leren gaat uit naar online cursussen met een duidelijk startpunt (bijvoorbeeld twee keer per jaar) en een duidelijk eindpunt (bijvoorbeeld na tien weken). Daarbij leren lerenden asynchroon en af en toe synchroon online. Deze synchrone online sessies gebruik je dan om bepaalde onderdelen te verdiepen, voor conversaties over de inhoud, en voor het bespreken van feedback. De synchrone online sessies vormen ook mijlpalen voor lerenden binnen de online cursus. Ze dragen bij aan het bieden van structuur.
This content is published under the Attribution 3.0 Unported license.
Geef een reactie