Graham Wegner schrijft dat nieuwe bloggers moeite hebben om gelezen te worden, terwijl aandacht van anderen noodzakelijk zou zijn om te bloggen. Hij noemt zelfs commentaren op zijn bijdragen het "lifeblood" van zijn weblog. Wegner’s bijdrage bevestigt Stephen Downes’ pleidooi om vooral over onderwerpen te lezen, en niet personen te lezen.
Reading people perpetuates this celebrity culture, giving an undue advantage to the first people in (or those with the loudest self-promotion).
Maf om dit te lezen. Als er iemand is die geprofiteerd is van de exposure van zijn weblog….
Niet dat ik het hem kwalijk neem. Het is Downes gegund. Hij hééft immers wat te melden.
Ik geloof zelf dat aandacht (online en offline) best belangrijk is om weblogs te blijven continueren. Ik zie hier bijvoorbeeld een relatie met een recent onderzoek waaruit blijkt dat status zoeken één van de belangrijkste redenen is om kennis te delen. Ik vind dat geen vorm van celebrity culture of van vermeende ijdelheid. Elk mens is toch op zoek naar waardering?
This content is published under the Attribution 3.0 Unported license.
Wilfred, you will have to excuse the fact that I used a Babelfish translation to read your post so there may be some misinterpretation on my part but I think that reading blogs is about sharing knowledge. By reading people as opposed to topics, I am exposed to many new topics that I might not have discovered on my own. Reading topics might help discover more people but I have not found anyone who is involved in education blogging who is of celebrity status. Therefore, I agree with you – celebrity culture is not part of the education blogging world – we are all reading and writing because we want to learn, not because we might become well known or famous. Thanks for your post. Please correct me if my interpretation of your translated Dutch is inaccurate!
Hi Graham,
Reading and writing blogs is about sharing and constructing knowledge. One of the side effects of having a popular weblog about education is that you become sort of a ‘Edublog celebrity’. Okay, this is quite relative. But Stephen Downes cannot ingore the fact that he is an ‘Edublog celebrity’ who is invited to several conferences all over the world. But I don’t care: he deserves it because he has a lot to say. And , as said, it’s not the purpose of blogging. Only a side effect. What I also tried to clarify is that recent research shows that people in communities are willing to share there expertise if they will have a certain status. The same might be the case with bloggers. It motivates if people appreciate your blogging.
Ruben, thanks for your reply. I agree that feedback provides a form of validation for ideas I am exploring or practices I am describing. Without that, I might still be unsure that anything I am doing with educational technology is worthwhile or on a correct track. Stephen can be sometimes at odds with his own beliefs and opinions – but of course, he is entitled to be so. I once posted that most bloggers contradict themselves somewhere in their writing – it is part of being human.
Je hebt helemaal gelijk. Ik ben nu iets meer dan een maand actief bezig met mijn blog en vind het zeer prettig als er reacties komen. Dan heb ik het gevoel dat er geluisterd wordt naar wat ik schrijf en dat mensen het interessant vinden wat ik schrijf. Het maakt me niet uit of ze vinden of ik gelijk heb. Ook het aan gaan van de discussie is leuk, omdat mensen dan toch de moeite nemen om je post te lezen.