De belangrijkste conclusie van onderzoek naar de effectiviteit van twee didactische aanpakken van een massive open online course is: het is een illusie te denken dat je echt kunt leren van het uitsluitend bekijken van video’s.
Ellen Wexler doet verslag van een onderzoek van de Carnegie Mellon University naar de effectiviteit van twee didactische aanpakken van een massive open online course. De onderzoekers hanteerden bij een MOOC over psychologie als wetenschap twee didactische aanpakken:
- Studenten besteedden hun tijd vooral aan het bekijken van opgenomen inleidingen.
- Studenten combineerden de MOOC -die met name uit video’s bestaat- met andere vrij toegankelijke interactieve leermaterialen.
Vervolgens moesten alle studenten 11 wekelijkse quizzes maken en een afsluitende toets. Uit de analyse blijkt dat studenten die ook gebruik maakten van interactieve leermaterialen veel betere leerresultaten behaalden dan de andere groep (zes maal zo veel, concluderen de onderzoekers).
Zij noemen het bekijken van een video of lezen van materiaal zelfs een “illusie van leren”. Het geleerde beklijft niet. Lerenden hebben al snel het gevoel dat zij de stof hebben begrepen. Er wordt pas echt duidelijk wat je geleerd hebt, als je de leerstof actief verwerkt en als je feedback krijgt op de leerresultaten. De onderzoekers pleiten daarom voor meer activerend online leren, waarbij zij benadrukken dat dit niet al te veel kosten met zich mee brengt.
Volgens mij is overigens eerder sprake van een investering, dan van kosten. Online activerend onderwijs zou wel eens kunnen leiden tot een hoger ‘rendement’ van cursussen en opleidingen.
Uiteraard kun je kanttekeningen plaatsen bij de onderzoeksmethode. Er is echter inmiddels zo veel bekend over de waarde van actief leren, dat ik dit onderzoek vooral beschouw als relevante bevestiging. Verder is het waardevol dat gekeken is naar de relatie tussen curriculumontwerp, MOOCs en effectiviteit.
This content is published under the Attribution 3.0 Unported license.
Geef een reactie