Anno 2015 beschikken we over breedband en krachtige technologieën waardoor we webinars of virtual classrooms kunnen faciliteren, waar lerenden plaatsonafhankelijk en tijdgebonden leren. We moeten daarbij wel extra goed nadenken over de didactiek die we daarbij hanteren. Diana Howles pleit zelfs voor een ‘flipped virtual classroom’ waar sprake is van actief leren en een hoge mate van betrokkenheid van de lerende.
Ik heb een aantal keren deelgenomen aan ‘virtual classes’ en ook verschillende keren een dergelijke sessie verzorgd (niet te verwarren met de online masterclasses van de OU).
Op basis van deze ervaringen weet ik hoe lastig het is een virtuele ‘klas’ te verzorgen.
Het organiseren van een virtuele klas gaat steeds eenvoudiger, maar nog steeds moet je vaak aparte software (zoals Java) installeren. Dit vraagt bepaalde expertise van deelnemers, net als bijvoorbeeld het configureren van de geluidsinstellingen van de computer. Ook blijkt niet iedereen over een headset te beschikken, of belemmert de ICT-infrastructuur van een werkgever deelname. Verder bevelen leveranciers dikwijls aan om te werken via een vast verbinding, terwijl de meeste gebruikers gewend zijn om draadloos te werken.
Daar komt bij dat je de deelnemers niet ziet, en daardoor minder snel merkt als zij zijn afgeleid. Verder moet je je inhoudelijk goed en meer in detail voorbereiden, en zorgen voor veel afwisseling en activerende werkvormen om lerenden gemotiveerd te houden.
Diana Howles stelt dat we via web conferencing technologie dikwijls passieve manieren van onderwijs verzorgen, terwijl traditionele lezingen geen effectieve manieren van leren blijken te zijn. Volgens haar zouden we naar de geleerde lessen van de ‘flipped classroom’ moeten kijken om aandacht en betrokkenheid te bevorderen. Dat impliceert dat lerenden in eigen tijd en tempo instructies bestuderen (inclusief toetsen met feedback) , terwijl zij in de virtuele klas verdiepende leeractiviteiten ontplooien, actief aan de slag gaan en interacteren met experts en ‘peers’.
In haar artikel formuleert zij enkele ontwerpprincipes:
- Introduceer vooraf basisinhoud waarmee lerenden mentale modellen kunnen creëren. Focus je daarbij op de belangrijkste concepten en de overkoepelende structuur. Houd de introducties oook summier.
- Zorg ervoor dat je de indruk wekt dat de docent aanwezig is bij de voorbereiding van de live sessie. Dat doe je door foto’s of video’s van de docent te gebruiken, of door een informele toon te kiezen.
- Zorg ervoor dat lerenden tijdens de synchrone sessie toepassen, verbinden en feedback geven en krijgen. Voorkom dat je je herhaalt tijdens de live sessie. Werk met de groep aan probleemoplossende activiteiten. Stel verdiepende en uitdagende vragen tijdens de sessie.
- Zorg ervoor dat je tijdens de sessie op een informele manier met elkaar converseert. De sessie moet meer het karakter van een gesprek hebben.Als je een bepaalt script volgt, dan raken lerenden al snel gedemotiveerd. Je kunt camera’s gebruiken om de zichtbaarheid van deelnemers te verbeteren, maar realiseer je dat ze ook kunnen afleiden van afbeeldingen waar je de aandacht op wilt richten.
This content is published under the Attribution 3.0 Unported license.
Geef een reactie