In het kader van de MOOC over ‘blended learning ontwikkelen’ heb ik twee vraaggesprekken gehouden met hoogleraar Paul Kirschner. Daarin gaan we in op gebruikte terminologie en op de rol van de docent bij het integreren van ICT in zijn onderwijs.
In onderstaande interview benadrukt Paul Kirschner het onderscheid contingu (‘naburig’) en gedistribueerd leren. Hij stelt dat al het onderwijs in feite ‘blended’ is omdat het er altijd om gaat een goede mix te realiseren van ingrediënten, technieken en tools (op basis van een ‘recept’). Een aparte term ‘blended learning’ is dan eigenlijk overbodig. Paul kan zich niet voorstellen dat er docenten zijn die nooit ICT in het onderwijs inzetten omdat we dankzij ICT “begrensde mogelijkheden” hebben om onderwijs te verzorgen, dat we zonder ICT niet kunnen vormgeven.
In video 2 gaan we in op het fenomeen dat docenten onzeker worden als men ICT in het onderwijs ‘moet’ inzetten. Volgens Paul Kirschner komt dat door een aantal factoren.
- Docenten hebben geen ervaring met ICT.
- Docenten hebben geen goed idee wat je er wel en niet mee kunt doen. Het is niet binnen lerarenopleidingen als een normaal leermiddel aan de orde gekomen.
- Niemand heeft docenten duidelijk kunnen maken welk probleem ICT voor hen oplost. Waar zit de noodzaak in? De ‘kiss of death’ van onderwijsinnovatie is als je moet uitleggen waarom die vernieuwing noodzakelijk is. Dat is bij ICT in het onderwijs ook het geval.
- Docenten hadden en hebben ook vaak onvoldoende faciliteiten om ICT in het onderwijs in te zetten.
- ICT wordt nog te vaak gezien als een toegevoegd iets, in plaats van als een normaal middel voor het geven van onderwijs.
De grootste uitdaging voor docenten op dit terrein is goed nadenken wat voor onderwijs je wilt geven, en wat lerenden moeten leren. Dat vraagt om docenten die expert zijn op het gebied van vakinhoud, didactiek en leertechnologieën.
This content is published under the Attribution 3.0 Unported license.
Geef een reactie