De Amerikaanse University of New England (UNE) stopt met het aanbieden van massive open online courses (MOOC). De kosten wegen niet op tegen de baten. Realistisch of een denkfout?
De nieuwe vice-rector van deze relatief kleine universiteit vraagt zich op basis van eigen ervaringen namelijk af of het zogenaamde ‘pay-for service model’ voldoende middelen voor de UNE oplevert om gratis of goedkoop onderwijs aan te kunnen bieden. Dit model gaat er namelijk van uit dat een onderwijsinstelling verdient aan extra services (zoals examinering en begeleiding), waaruit de ontwikkeling en uitvoering van vrij toegankelijke MOOCs gefinancierd kunnen worden.
De UNE kon van de betreffende inkomsten geen goedkoop onderwijs verzorgen. Daarop is besloten het experiment te beëindigen. De vice-rector vermoedt dat je over een zekere schaalgrootte moet beschikken wil je MOOCs via het ‘pay-for service model’ kunnen financieren.
Helemaal gratis was het onderwijs van deze universiteit niet: de deelnemers betaalden zo’n 25% van de cursusprijs.
Ik heb eerder betoogd dat je als onderwijsinstelling MOOCs vooral om andere redenen zou moeten aanbieden, dan om inkomsten te genereren (denk aan proeftuin voor innovaties, laboratorium voor onderzoek, en valorisatie van kennis). Ik heb ooit berekend dat je meer dan 20.000 deelnemers nodig hebt om een MOOC te kunnen financieren. Bovendien is de prijs van $ 495 voor een cursus van de UNE nog steeds fors.
This content is published under the Attribution 3.0 Unported license.
Geef een reactie