Technologie heeft de potentie om adaptief leren mogelijk te maken. Op dit moment wordt hier veel in geïnvesteerd. Je kunt het dan ook met recht een belangrijke trend op het gebied van ICT en leren noemen. Je kunt adaptief leren echter nauwelijks ‘volwassen’ noemen.
John Waters geeft in THE Journal m.i. een rake typering van adaptief leren met behulp van technologie. Hij concludeert dat we al zo’n tien jaar praten over het gebruik van ICT en data voor het realiseren van op het individu toegespitste leerprogramma’s. Daarbij werkt het onderwijs samen met private technologieondernemingen.
We zijn er echter nog lang niet, concludeert Waters.
In zijn bijdrage geeft hij definities van gepersonaliseerd leren en adaptief leren. Gepersonaliseerd leren kun je bijvoorbeeld ook zonder ICT vormgeven, adaptief leren daarentegen niet.
Bij adaptief leren maakt hij vervolgens een onderscheid tussen ‘facilitator-driven’ en ‘assessment-driven’. In het eerste geval beslissen docenten op basis van data wat lerenden gaan leren, in het tweede geval beslist het systeem op basis van beoordelingen. De lerende kan in dat laatste geval meer in eigen tijd en tempo leren.
Volgens Waters is de software, die dat laatste mogelijk maakt, sterk in ontwikkeling. Op dit moment is het mogelijk om adaptief leren op basis van eenvoudige keuzes mogelijk te maken. Echt adaptief leren vraagt echter om een veel intelligenter systeem. En zo’n systeem bestaat nog niet.
De benodigde intelligentie kun je in een systeem verwerken als je veel data verzamelt en kunt analyseren. Er is dan ook een nauwe relatie met learning analytics. Het zogenaamde K12-onderwijs zou daar zeer geschikt voor zijn omdat lerenden daar vele jaren in doorbrengen. De ervaring met het analyseren en interpreteren van data, die over lange tijd is verzameld, is vooralsnog beperkt. Bovendien wordt pas op latere leeftijd zichtbaar wat lerenden daadwerkelijk hebben geleerd (en wat niet).
Waters onderstreept ook dat je bij adaptief leren niet alleen moet kijken naar ‘cognitieve data’. De data zouden een breder beeld moeten schetsen van het profiel van een lerende. Dat vraagt om erg geavanceerde technologieën.
Het gaat te ver om te stellen dat adaptieve technologie voor leren nog in de kinderschoenen staat. Maar het is de pubertijdsfase nog niet voorbij. Bovendien zijn er nog veel vragen te beantwoorden (zie mijn bericht van gisteren). En daar gaat Waters niet op in.
This content is published under the Attribution 3.0 Unported license.
Geef een reactie