Bij het concept van Wisdom of Crowds wordt er van uitgegaan dat een grote groep personen gezamenlijk oplossingen kan bedenken voor complexe problemen. Dankzij internettechnologie zou je dit concept ook voor leren en ontwikkelen kunnen inzetten. Het probleem is echter dat het concept vaak verschillend wordt geïnterpreteerd, en dat onderschat wordt hoe complex dit is.
Kate Graham probeert in ASTD’s Learning Technologies Blog de relatie te leggen tussen Wisdom of Crowds en leren en ontwikkelen. Zij gaat met name in op het belang van samenwerkend leren, van breed kennis delen, de democratisering van leren (meer informeel leren, meer zelfgestuurd leren), ‘social learning’, en crowd sourcing bij leren. Bij ‘social learning’ merkt zij op dat het gebruik maken van sociale media lang niet altijd gericht is op leren en dat medewerkers ook veel tijd verspillen met ineffectief zoeken.
Met name bij crowd sourcing zou sprake zijn van het gebruik van Wisdom of Crowds. Graham beschrijft summier enkele initiatieven waarbij gebruikers bijvoorbeeld zelf korte cursussen maken, die vervolgens gevalideerd en gedeeld worden. Deze initiatieven zijn sterk gericht op het aanbieden van content, die vervolgens door anderen gebruikt en gewaardeerd kunnen worden. Daarbij kan het bijvoorbeeld om screencasts of om online ‘stories’ gaan. De lerende bepaalt wat hij wil leren.
Graham stelt:
The focus becomes not just about communities of learners, but expands to include communities of experts. This is actually quite an exciting idea–not least because learner communities so often turn out to be communities of those who know nothing and waste time following up their own red herrings. But now there will be groups of authors and subject matter experts creating huge amounts of better, cheaper content for every learning eventuality.
Volgens haar kan de kwaliteit van leren en ontwikkelen verbeteren, en kan de efficiëntie van de ontwikkeling van leren verbeteren als je inhoudelijke experts de mogelijkheid biedt om collectief materiaal te ontwikkelen, te valideren en te delen. Video’s hoeven volgens haar dan niet te voldoen aan ‘Hollywood-film’-standaarden:
Indeed, quick and dirty is becoming acceptable – the results and impact on performance are now more important than finesse and polish.
Kate Graham interpreteert het concept Wisdom of Crowds m.i. op een andere manier dan James Surowiecki het bijna tien jaar geleden bedoeld heeft. Dat vind ik lastig. Surowiecki ging uit van vraagstukken waarbij een menigte op basis van hun eigen specialisaties en lokale kennis op basis van een bepaald aggregatiemechanisme tot een gezamenlijk besluit kunnen komen.
Deze toepassing zie je bijvoorbeeld bij student response systemen of andere ‘poll-toepassingen’ terug komen. Denk ook aan het geven van waarderingen aan discussiebijdragen. Surowiecki merkte hierbij op dat dan wel sprake moet zijn van een diversiteit aan meningen, van een cognitief vraagstuk en rationeel gedrag, en van het bepalen van je mening op een onafhankelijke manier. Deze drie voorwaarden worden nogal eens vergeten, als men spreekt over Wisdom of Crowds.
Ronald Voorn wijst in dit verband op een recent onderzoek naar ‘social influence’ bij online reviews. Daaruit blijkt dat het proces van online reviewen gemakkelijk kan worden gemanipuleerd waardoor er kuddegedrag plaats vindt. Dit blijkt alleen te werken bij positieve manipulaties (het ‘liken’). Volgens Voorn is het erg belangrijk dat deelnemers niet van elkaar weten wat het antwoord of de bijdrage is geweest.
Dit is ook een belangrijke les als je een grote groep lerenden gezamenlijk aan een oplossing van een probleem wilt laten werken. Je moet voorkomen dat zij tijdens het proces kunnen monitoren wat bijdragen van anderen zijn.
This content is published under the Attribution 3.0 Unported license.
Geef een reactie