Mijn veranderend gebruik van sociale media tijdens congressen (#in)

De afgelopen dagen heb ik tijdens de Onderwijsdagen uitgebreid verslag gedaan van sessies (veertien berichten, terug te vinden via de categorie 'Onderwijsdagen' van mijn blog). Toen ik zeven jaar geleden begonnen ben met bloggen, zou mij dat niet zijn gelukt.

Ik realiseerde mij gisteravond hoe mijn gebruik van (sociale) media tijdens congressen, in de loop van de jaren is veranderd:

• Voordat ik blogde, schreef ik verslagen van congressen voor intern gebruik. Ik maakte aantekeningen (met pen en papier), en werkte die later uit. Het eindresultaat verspreidde ik onder collega's. Via mail, later via een intranet (als we dat hadden).
• Toen ik met bloggen ben begonnen, werkte ik ook handgeschreven aantekeningen uit. Daarna publiceerde ik de bijdrage op mijn blog. Luisteren en aantekeningen met de hand maken, ging sneller dan berichten meteen op de laptop schrijven. Vond ik tot ongeveer twee jaar geleden.
• Ongeveer twee jaar geleden -als ik me niet vergis- ben ik begonnen congressen via Twitter te verslaan. De vele tweets werkte ik later uit tot blogposts. Dat ging sneller dan het uitwerken van handgeschreven aantekeningen (voorl in mijn handschrijft). 
  Dit leidde wel eens tot een enorme stroom aan tweets. Op een gegeven moment dwong Twitter mij zelfs een pauze in te lassen omdat ik de maximale hoeveelheid tweets had verstuurd.
• De laatste tijd lukt het mij om geschreven blogposts te maken tijdens sessies. Dus luisteren, en uitwerken tegelijkertijd. Ik gebruik daar mijn iPad voor met de op zich niet heel handige applicatie BlogPress (voor een goed alternatief, niet zijnde de WordPress app, houd ik mij aanbevolen). Als de sessie afgelopen is, ben ik snel in staat om mijn bijdrage te publiceren (mits ik internetverbinding heb). Via mijn weblog wordt automatisch een tweet verstuurd. Dit scheelt mij veel tijd, in vergelijking met een paar jaar geleden.
  Ongetwijfeld mis ik daardoor wel eens wat. Maar veel zal dat niet zijn. Veel mensen die alleen luisteren, vergeten op termijn ook veel van wat gezegd is. En handgeschreven aantekeningen raak je kwijt. Bovendien kent zelfs de meest interessante sessie wel een dipje, die je bijvoorbeeld in staat stelt om een hyperlink op te zoeken. Daarnaast kun je inleidende zinnen ook al vantevoren schrijven, en relevante hyperlinks  kun je vooraf verzamelen.

Ik kan het niet bewijzen, maar heb het gevoel dat ik dankzij Twitter geleerd heb om met aandacht te luisteren en tegelijkertijd te typen. In elk geval is sprake van een efficiencywinst, in vergelijking met vijf jaar geleden.