Risico’s van e-portfolio’s voor beoordelen (#in)

Ilona Buchem vat een Duitstalig paper samen waarin de auteurs drie risico’s van beoordelingsportfolio’s voor het hoger onderwijs beschrijven:

1. Studenten proberen zich te veel te conformeren aan regels en criteria. Met andere woorden: studenten stellen hun e-portfolio strategisch (‘onderwijskundig wenselijk’?) op. Je ziet dit ook bij andere beoordelingsmethoden terug (ik herinner me een mondeling tentamen, waarin ik het methodologisch stokpaardje van de hoogleraar bewierookte en de ruimte met een 8 verliet).
2. Studenten doen aan zelfprofilering, als het e-portfolio door experts wordt beoordeeld. Ze reflecteren weliswaar, maar doen zich beter voor dan zij zijn (geen kritische reflectie, maar zelfmarketing).
3. Studenten proberen eigen tekortkomingen en fouten te verdoezelen en te vermijden:
   

   This may hinder learning from mistakes, recognizing the necessary steps for becoming an expert and leads to camouflage of own competencies.

Ik zou hier nog een risico aan toe willen voegen: studenten worden gestimuleerd ‘bewijsmateriaal’ in hun e-portfolio op te nemen, dan nauwelijks iets zegt over hun bekwaamheden maar bijvoorbeeld alleen iets over de vraag of zij iets weten. En daar heb je juist andere beoordelingsmethoden voor.
Het paper, dat Buchem aanhaalt, maakt in elk geval duidelijk hoe complex het gebruik van een e-portfolio is binnen de huidige curricula, waarin ‘ontwikkeling’ van lerenden in feite een ondergeschoven ‘kindje’ is.