Deze week kondigde Sugata Mitra zijn nieuwe boek Beyond the Hole in the Wall: Discover the Power of Self-Organized Learning aan. Ik heb dit boek voor een paar euro via de Duitse Amazon webwinkel gekocht, maar nog niet gelezen. Voor Edutopia heeft Mitra zelf een uittreksel geschreven.
Sugata Mitra beschrijft eerst in een aantal alinea’s de opzet van zijn Hole in the Wall-project, dat hij in verschillende locaties en culturen heeft herhaald. Met als conclusie:
The children seemed to learn to use the computer without any assistance. Language did not matter, and neither did education.
Hij noemt deze aanpak Minimally Invasive Education (MIE), en vat in acht stappen het leerproces samen. Kinderen leren bij toeval, onderzoekend, ontdekken en leren van en aan elkaar. Zij creëren ook hun eigen vocabulair. Op een gegeven moment is echter een interventie van buiten af nodig om leren te stimuleren. Deze interventie vinden ook meestal ongepland plaats.
Opvallend is dat Mitra in deze samenvatting sterk de nadruk legt op het ontwikkelen van ICT-vaardigheden. Hij schrijft verder:
In addition, local teachers and field observers noted that the children demonstrated improvements in enrollment, attendance and performance on school examinations, particularly in subjects that deal with computing skills; English vocabulary and usage; concentration, attention span and problem-solving skills; and working cooperatively and self-regulation.
In zijn toespraken geeft hij ook voorbeelden van andere vakgebieden, zoals het DNA. De ‘cloud granny‘ komt in deze samenvatting niet aan bod.
Lees ook Nuances op Hole In The Wall van Sugata Mitra.
This content is published under the Attribution 3.0 Unported license.
Dank voor deze attendering. Het beschreven onderzoek geeft ook woorden aan mijn eigen waarnemingen bij mijn kinderen in de vroege jaren 90 vorige eeuw. Er was nog geen windows. Een van mijn kinderen was zo eager om de computer te gebruiken dat hij mij al snel voorbij was. Hij ontdekte het zelf. Hij zorgde ook zelf voor de interventie om verder te komen. Er waren in die tijd vooral Engelstalige publicaties vooral als het verder dan de basale dingen ging. Hij kon net lezen, nog geen Engelse taal. Als er maar een paar plaatjes bij stonden van een computerscherm dan kraakte hij die tekst ook wel voor wat nodig was en kwam weer verder.
Verder vind ik dit onderzoek ook interessant om de Language of Learning van Manon Ruijters naast te leggen! Leervoorkeuren en denkgewoonten combineren. In het beschreven onderzoek is steeds sprake van groepen kinderen. Blijkbaar profiteren alle kinderen met hun verschillende voorkeuren en denkgewoonten ook van elkaar. Mooi!
Mitra constateert schijnbaar wel een verschil tussen meisjes en jongens (in het voordeel van de laatsten). Dat blijkt niet uit deze impressie, wel uit andere publicaties. Zie de link naar de analyse van Pedro de Bruyckere.