Toegankelijk onderwijs tegen lagere kosten, dankzij ICT (#in)

In zijn Ernest Boyer lezing gaat Sir John Daniel van de Commonwealth of Learning in op de vraag:

What are the dimensions of openness that must be combined to provide sustainable and credible higher education in the 21st century?

Daniel schetst hierin een aantal ontwikkelingen in relatie tot 'open education'. Zoals enerzijds de visie dat hoger onderwijs meer open en toegankelijk moet worden, terwijl anderzijds die openheid wordt beperkt door standaarden die gebruikt worden om prestige te meten.

Ook illustreert hij dat instellingen voor hoger onderwijs weinig ambitie hebben als het gaat om het gebruik van e-learning. Terwijl de markt van e-learning groeiende is, zijn het vooral de particuliere opleiders die zich hier op richten.

John Daniel gelooft dat ICT het publieke hoger onderwijs kan helpen om onderwijs van hoge kwaliteit te bieden aan meer mensen, tegen lagere kosten. In zijn lezing beschrijft hij drie dimensies van openheid:

• Toelatingsbeleid (geen vereiste vooropleiding).
• Schaalgrootte (geen maximum aantal studenten).
• Curricula (flexibel samen te stellen opleidingen). Deze dimensie komt in de praktijk overigens nauwelijks voor.

Dankzij technologie kan de ijzeren driehoek 'toegankelijkheid-kwaliteit-kosten' volgens John Daniel worden 'opgerekt'. Normaliter gaat een grotere deelname aan onderwijs bijvoorbeeld ten koste van kwaliteit. ICT zorgt er voor dat dit niet persé zo hoeft te zijn.

Daniel geeft daarbij overigens aan dat nog weinig organisaties erin zijn geslaagd om dit te realiseren:

The economies of scale associated with production technology have gone out of the window as people have leapt on the bandwagon of eLearning.

Hoe kan dergelijk kwalitatief goed en betaalbaar, toegankelijk onderwijs met behulp van ICT er uit zien?

• Studenten hebben toegang tot vrij toegankelijke leermaterialen (ontwikkeld door diverse instituten en experts).
• Studenten krijgen begeleiding en ondersteuning van een globaal netwerk van vrijwilligers. Social software kan hierbij een belangrijke rol spelen. Daniel schrijft:
  

  Some of this social learning activity involves various forms of informal assessment that can be most helpful in preparing students for the formal kind.

• Studenten worden tegen betaling beoordeeld door een instituut en ontvangen een erkend certificaat of diploma.

John Daniel gaat er daarbij vanuit dat een Open Educational Resource Universiteit in feite bestaan uit een netwerk aan instellingen.

Een boeiend betoog. Ik blijf wel met een aantal vragen zitten:

• Waar bestaan de 'open educational resources' uit? Uit leerobjecten, of uit cursussen of zelfs uit opleidingen?
• Wie ondersteunt studenten bij het arrangeren van vrij toegankelijke leermaterialen? Tegen welke kosten?
• Leidt de financiering in Daniels model tot levensvatbare organisaties? Of is additionele financiering mogelijk?

Via Stephen Downes die tot mijn verbazing negatief reageert op een m.i. ondergeschikt aspect van deze lezing.