Afgelopen week bezocht ik een bijeenkomst waar gebrainstormd werd over de functie die ICT kon spelen bij het scharnier tussen het middelbaar beroepsonderwijs en het hoger beroepsonderwijs (doorlopende leerlijn).
Er werd de nadruk gelegd op een digitaal portfolio als instrument waarin alle relevante informatie over een lerende opgeslagen moest worden. Denk daarbij aan NAW-gegevens, leerresultaten, maar bijvoorbeeld ook informatie over leerproblemen of problemen in de privé sfeer. Een belangrijke randvoorwaarde is dat informatie uit verschillende digitale portfolio’s makkelijk geëxporteerd en geïmporteerd kan worden. Deze systemen moeten dan aan bepaalde standaarden voldoen (en over vergelijkbare structuren beschikken).
Ik geloof daar niet in. De bekende Canadese management goeroe Henry Mintzberg schreef vele jaren geleden al dat standaardisatie van werkprocessen een belangrijk coördinatiemiddel is voor een organisatie die als een machine bureaucratie is georganiseerd. Dat vergt erg veel formalisering binnen een organisatie. En ongelofelijk veel afstemming tussen organisaties (regionaal? landelijk? in Europa?).
Ik vind dat niet passend voor een moderne onderwijsorganisatie. Bovendien: als we informatie als organisatie verzamelen, gaan we het dan ook gebruiken? En hoe zit het met privacy?
This content is published under the Attribution 3.0 Unported license.
Geef een reactie