Gistermiddag heb ik deelgenomen aan een sessie over e-learning in het Midden- en Kleinbedrijf. We vulden elkaar als sprekers goed aan. Alexandra Meynberg en Lutz Goertz zijn met name ingegaan op een typologie van lerenden. Zij onderscheiden vier clusters van lerenden. In de eerste plaats de “heavy learners”. Deze groep heeft een leidinggevende positie binnen wat grotere bedrijven. Zij leggen de nadruk op persoonlijke ondersteuning en maken vaak al gebruik van e-learning. Het tweede cluster wordt gevormde door de “seldom learners”: deze groep doet weinig aan leen. Het gaat in veel gevallen om “blue collar workers” uit grotere bedrijven. De derde groep wordt gevormd door de “informal learners”. Deze groep leert met name op eigen initiatief en is werkzaam in kleinere bedrijven. De vierde en laatste groep wordt gevormd door de “support oriented learners”: zij werken in veel gevallen in het MKB en willen persoonlijke ondersteuning van begeleiders.
Marcus Hildebrandt gaf o.a. aan dat lerenden in het MKB dagelijks tussen de 5 en 15 minuten aan e-elarning besteden. Leerobjecten zijn dan erg geschikt. Zijn bedrijf gebruikt geen e-learning professionals voor de ontwikkeling van content omdat zij de taal van het MKB niet spreken. Om e-learning binnen het MKB geaccepteerd te krijgen, zal de relatie met “business needs” benadrukt moeten worden. En je komt dan vaak op een heel ander aanbod uit, dan je vooraf zou hebben gedacht.
Mijn presentatie vindt je via http://wilfredrubens.typepad.com/wilfred_rubens_weblog/2004/11/op_weg_naar_de_.html
In het algemeen waren de sprekers best optimistisch over het gebruik van e-learning in het MKB. DE conclusie was echter ook dat je niet de term “e-learning” moet gebruiken. Dan haakt men af. Het gaat immers om het oplossen van bedrijfsproblemen.
This content is published under the Attribution 3.0 Unported license.
Geef een reactie