E-learning 2.0: bull shit?

David Jennings is in zijn bijdrage ‘E-learning 2.0, whatever that is’ kritisch over de term ‘e-learning 2.0’:

What is E-learning 2.0? Well first of all it’s a rhetorical manoeuvre by e-learning suppliers and consultants to distance themselves from the failures of the first wave of e-learning. Secondly it appears to be the bastard neologism offspring of e-learning and Web 2.0 technologies.

Jennings beargumenteert verder niet waarom hij ‘e-learning 2.0’ een ‘buzz-word’ vindt. Zijn bijdrage bevat wel een aantal goede hyperlinks naar bronnen over ‘e-learning 2.0’:

• Een wiki artikel van de Association of Knowledgework: Knowledge Sharing and Social Software (bevat onder andere een overzicht van technologieën)
• Een bijdrage van Godfrey Parkin, E-learning grows up:
  Learning is not the end result of a series of training events; it is an evolving capacity enabled by personal learning networks that are characterized by user-created content, intuitive search and retrieval, and social interaction at any distance. To stay relevant, trainers, and training departments, need to evolve into enablers rather than controllers, facilitators rather than teachers, and synthesizers rather than authors.
• Learning 2.0 Tip of the week van The Otter Group (bevat een aantal introducerende podcasts over (e-)learning 2.0
• George Siemens essay ‘Connectivism: Learning as Network-Creation’
• Stephen Downes’ artikel over e-learning 2.0
• Compacte definitie van web 2.0 van Tim O’Reilly

Het aardige aan Jennings’ bijdrage is wat mij betreft dus dat hij zinvolle andere bijdragen ontsluit. Zijn kritiek op de term deel ik namelijk niet. Natuurlijk, ‘snelle jongens’ zullen er wel weer een commercieel slaatje uit proberen te slaan en e-learning 2.0 proberen te ‘hypen’. En ok, de cijfers ‘2.0’ suggereren wellicht ten onrechte een ‘final release’ (zoals Parkin opmerkt).

Maar er is toch ècht wel wat gaande, waardoor ’technology enhanced learning’ op een andere manier vorm kan krijgen, dan we tot dusver gewend zijn. Dankzij social software kunnen we immers gepersonaliseerde leeromgevingen vormgeven waarbinnen tegelijkertijd leren samen met anderen (binnen netwerken) vorm kan krijgen. Bovendien zal het gebruikersgemak (in combinatie met een toenemend gebruik van breedband) de toepassing van deze software -ook voor leerdoeleinden- sterk bevorderen, zodat we (t)e-learning minder ‘organisatiegecentreerd’ kunnen vormgeven.

Ik zou dus in dit kader -zoals Jennings wel doet- ene John Perry Barlow niet citeren en e-learning 2.0 vergelijken met "Bullshit is the grease for the skids upon which we ride into the future".

Via Online Learning Update

This content is published under the Attribution 3.0 Unported license.