Ik beweer al langer dat personalisering en samenwerkend leren via social software gecombineerd kunnen worden. En nu kom ik via Jane Knight een paper tegen dat exact op dit verband in gaat:
how we can create personalised and collaborative knowledge spaces, where learners can access people and knowledge in ways that encourage creative and reflective learning practices that extend beyond the boundaries of the school, and beyond the limits of formal education. (…) It is the combination of the technological affordances of social software, with new educational agendas and priorities, that offers the potential for radical and transformational shifts in educational practice.
Erg interessant, uitgebreid paper.
This content is published under the Attribution 3.0 Unported license.
Prima verhaal!
Misschien goed om erbij te vermelden dat via deze link:
http://www.futurelab.org.uk/research/opening_education.htm
het ook als PDF bestand is te downloaden.
…en zo lees ik dan ook weer dat studenten “..aan grote universiteiten in de Verenigde Staten en Groot-Brittannië een nieuw sociaal middelpunthebben. Niet langer is de studentensociëteit de plaats waar ze gezien moeten worden om mee te tellen. Wie in de online-personendatabank Facebook staat doet er pas echt toe.” het is de “digitale studentenversie van de Wie is wie? belangrijker dan seks of sms’en, waaraan menig student toch ook veel tijd besteedt.”
Het doet me denken aan de discussie die ik onlangs met Pieter Swager (InHolland) had over de nauwelijks zichtbare grens tussen informeel en formeel leren + de bijbehorende tools. Wat moet je gebruiken als begeleider bijvoorbeeld: hun tools of de onze? Wat moeten wij weten van hun tools? Hoe moeten onze tools voor hen eruit zien?