Beetje bij beetje werk ik mijn feeds af na twee weken vakantie. Zelfs door selectief te scannen en te lezen ben ik er al uren zoet mee. Ter vergelijking: mijn privé mail was binnen 2,5 uur afgehandeld.
Zo juist lees ik een interessante post van Jay Cross: courses are dead. Hij geeft hierin onder meer aan dat cursussen in veel gevallen niet de meest geschikte manier van leren is.
The course is a triumph of standardization, so ingrained in our thinking that we buy and sell training by how long it takes rather than what it accomplishes. It’s the industrial model, which puts a higher value on efficiency than on effectiveness. You can have learning any color you want as long as it’s black.
Zijn bijdrage deed me sterk denken aan een column die ik in 1999 (!) voor het e-zine van mijn toenmalige werkgever schreef: De cursus is dood, leve het leren!. Grappig om nog eens terug te lezen. Ik pleitte toen voor "probeemgericht leren", waarbij formeel en informeel leren worden ingezet en kwalificaties die horen bij een veranderende functie en kwalificaties van het personeel in onderlinge samenhang worden ontwikkeld. De column was met een commercieel sausje ‘overgoten’. Bepaalde termen zou ik nu niet meer gebruiken (zoals de ‘nieuwe economie’ bullsh*). Maar de kern van het pleidooi staat wat mij betreft nog steeds overeind en overlapt sterk met Cross’ bijdrage, die overigens ook al vele jaren pleit voor meer waardering voor informeel leren.
Dit voorbeeld illustreert mijns inziens ook dat concepten en paradigma’s geleidelijk veranderen, en niet in een hoog tempo. De uitwerking van concepten en paradigma’s (en de terminologie) is wat mij betreft wel aan snellere ontwikkeling onderhevig. In 1999 was bijvoorbeeld nog geen sprake van de rol die web 2.0 technologieën hierbij kan spelen.
This content is published under the Attribution 3.0 Unported license.
Geef een reactie