Competentiegericht leren ligt de laatste tijd behoorlijk onder vuur. Niet terecht, wat mij betreft. Twee lectoren en een docent/onderwijsontwikkelaar uit het HBO nemen het ook op voor competentiegericht onderwijs in het HBO. Volgens Daan Andriessen, Thomas Jager en Tom van Weert moet competentiegericht onderwijs gezien worden tegen de achtergrond van de kenniseconomie. Competentiegericht onderwijs moet helpen een brug te slaan tussen kennis en praktijk. In hun artikel Kennis en praktijk bij een gebracht beschrijven zij zes ontwerpeisen voor goed competentiegericht onderwijs.
Zij pleiten onder meer voor authentieke probleemcontexten (relevant, verankerd in de beroepsdiscipline met de complexiteit van de werkelijkheid), waarbij de uitkomsten van de probleemstellingen niet van tevoren vast staan. Een tweede ontwerpeis luidt
De probleemstellingen waar studenten aan werken, kiezen wij zo dat deze alleen zijn op te lossen door bestaande kennis te mobiliseren en toe te passen. Dit betekent dat de probleemstellingen zijn verankerd in een kennisgebied. Competentiegericht onderwijs is dus niet alleen het aanleren van vaardigheden, maar ook het onderwijzen van bestaande kennis. Het eerste kan niet zonder het tweede.
Net als de auteurs erken ik ook dat competentiegericht onderwijs "een vervuild begrip" is, dat in de praktijk niet altijd op een goede manier wordt ingevoerd. Maar het is geen optie om de invoering ervan te stoppen. Veel zinvoller is het om goed na te denken vóór je aan de slag gaat met competentiegericht leren, te investeren in de implementatie, de invoering te monitoren en te evalueren èn verbeteringen aan te brengen.
This content is published under the Attribution 3.0 Unported license.
Geef een reactie