Een dagje congres

Ik ben gisteren naar het GroenLinks-congres geweest. Vooraf was er in de pers veel over te doen. Als GroenLinks veteraan wist ik dat dit met een sisser af zou lopen. Het ongenoegen van een grote groep leden richt zich namelijk niet op Femke Halsema en eigenlijk ook niet op de inhoudelijke koers. En er is verdeeldheid over de vraag of GroenLinks aan tafel had moeten gaan zitten met CDA en PvdA.

De grootste ontevredenheid komt voort uit het gevoel dat er over belangrijke onderwerpen onvoldoende breed wordt gediscussieerd. Het maffe is dat het congres dit ongenoegen niet heeft uitgesproken. Er is een motie aangenomen die tot evaluatie opriep. Een motie die vooral tot doel had om aangenomen te worden. Dat is schijnbaar ‘hogere politiek’.

Ik hou niet van dat soort spelletjes. Dit type moties zijn juist uiting van een debatcultuur waar ik niet van houd. Ik hou van discussies die je met open visier aangaat. Dat heb ik gisteren ook aangegeven. Maar ik heb er uiteraard (?) geen steun van gekregen. Want zo werkt dat niet. Natuurlijk, na afloop hoor je van uiteenlopende kanten dat je "eigenlijk gelijk" hebt. Ik vond het wel leuk vanochtend de volgende mail te krijgen:

Je kent mij niet, en ik zag je gisteren na het congres helaas niet meer. Navraag leerde me dat jij het was die zo duidelijk verwoordde waarom je wel tegen die laatste motie kon zijn. Daarvoor wilde ik je graag bedanken, bij deze dus.
Ik begrijp best dat het partijbestuur deze weg heeft gekozen om de schade voor de partij te beperken, maar was erg blij dat ‘mijn mening’ ook verwoord werd. Ik had daartoe zelf geen initiatief genomen, dus dank dat jij dat wel hebt gedaan.

Maar goed, over tot de orde van de dag. Het congres heeft een partijbestuur gekozen, met als voorzitter Henk Nijhof. Ik ben daar blij mee, al leken de andere kandidaten mij ook geschikt. Als voorzitter van de partijraad voelde ik me niet in de positie om Henk openlijk te steunen. Ik moet namelijk nauwe contacten onderhouden met onze partijvoorzitter. Maar ik heb de afgelopen tijd met plezier met Henk samengewerkt en ik zie in hem iemand die de boel bij elkaar kan houden. De sneer die hij uitdeelde naar Joost Lagendijk past dan ook helemaal niet bij hem. De verontschuldiging die hij Joost daarop onmiddellijk aanbod weer wel.

Het congres heeft ook de kandidaten voor de Eerste Kamer gekozen. Floris Tas is helaas niet op plek 5 naar op 8 terecht gekomen. En ook Jan Laurier had ik een hogere plaats gegund. Desalniettemin heeft de lijst veel kwaliteit, met Tof Thissen -de enige GroenLinks bobo waar ik dialect mee praat- als terechte lijstaanvoerder.

Het meest opzienbarende was overigens de informatie die Femke Halsema gaf over de beslissing om op dat moment niet te praten over de kabinetsformatie. Ik citeer Brechtje Paardekooper:

De partijleider zelf klom het podium op om de bezwaren te ontkrachten. Een unicum. In een speech die -zo uit de losse pols- beter was dan haar officiële congresspeech, legde ze uit dat GroenLinks simpelweg getalsmatigniet nodig was en dat het verlies van de verkiezingen, de afstand tot het CDA en de machtspositie van de partij goede argumenten waren om niet mee te doen en ook niet tot ‘symbolische’ gesprekken over te gaan. Als het CDA niet wil luisteren naar de SP met 25 zetels dan al helemaal niet naar GroenLinks met 7 zetels. "Denk eraan," hield Halsema het congres voor: "we hebben ooit besloten alleen mee te regeren als we daadwerkelijk in de machtsverhoudingen nodig waren." Dat is zo: dat besluit stamt nog uit de tijd dat Paul Rosenmöller ‘regeergeilheid’ verweten werd. Halsema zei bovendien, dat er ook informele gesprekken zijn gevoerd met de PvdA, omdat ze de weg naar die partij open wilde houden.

Tijdens die informele gesprekken heeft de PvdA heeft deze partij GroenLinks duidelijk gemaakt eigenlijk niet met ‘ons’ te willen regeren. Zij willen als enige linkse partij in het kabinet zitten (en profiteren van deze strategische positie en de economische voorspoed). Naast inhoudelijke redenen hadden Halsema cs dus ook geen zin in dit soort spelletjes. Helaas kon men dit argument niet meteen gebruiken. Want stel de onderhandelingen met de ChristenUnie zouden tóch eens mislukken.

Wouter Bos ontkent dit natuurlijk openlijk. Maar ‘kenners’ kunnen zich hier alles bij voorstellen. Bos is immers een windvaan, draaikont en gladde aal.

Update: aardig artikel op de website van de NRC