Virtuele werelden en (t)e-learning

Het verbaast me wel een beetje. Het artikel Another Life: Virtual Worlds as Tools for Learning van onder meer Jay Cross suggereert dat virtuele werelden nieuw zijn als het gaat om (t)e-learning. Terwijl de applicatie Active Worlds al eind jaren negentig van de vorige eeuw binnen het onderwijs werd gebruikt (zij het op kleine schaal). Maar je kunt niet ontkennen dat Second Life een impuls heeft gegeven aan de belangstelling voor 3D-omgevingen, ook voor leerdoeleinden.

VWs (virtual worlds, WR) have too much potential for learning professionals to ignore. But Virtual Worlds should not be used to automate existing learning approaches and models: A virtual classroom with virtual students and a virtual PowerPoint deck is not the end-game for learning in VWs. To avoid these pitfalls, let’s explore how VWs work, how they are being used in learning, who the major players are, and what the future may hold.

Cross cs beschrijven in dit artikel onder andere krachtige kenmerken van 3D-omgevingen. Bijvoorbeeld het kenmerk dat een avatar jezelf representeert of dat je veel meer dan in traditionele leeromgevingen het gevoel hebt samen met anderen te leren. Nu moet het alleen nog mogelijk zijn om daadwerkelijk met elkaar te praten, zo stellen de auteurs.