De kop boven dit bericht is voor menig lezer wellicht een open deur. Ook ik roep al sinds Paulo Freire (actie-reflectie) dat reflecteren belangrijk is om echt te leren. En toch was ik aangenaam verrast toen ik via Scienceguide las over het promotieonderzoek van Inge Damen. Damen heeft ontdekt dat individuele reflectie helpt bij het ontwikkelen van complexe kennis en bovendien zelfkennis vergroot. Daarnaast concludeert zij onder meer dat reflectie in groepsverband het realiseren van complexe oplossingen en tevredenheid onder groepsleden bevordert.
Damen heeft onderzoek gedaan binnen het hoger onderwijs. Maar ik durf te wedden dat -mits je het goed aanpakt- reflectie ook prima werkt binnen andere onderwijssoorten.
This content is published under the Attribution 3.0 Unported license.
Mijn reflectie: ik moest ook maar eens dringend gaan categoriseren op TSM. Kijk toch: ik klik op ’theorieën’ en krijg ogenblikkelijk ‘orde op zaken’ en versterking van samenhangen! Hoewel ik helemaal niet vies ben van enige chaos, zal ik toch wat wegwijzers moeten plaatsen best als ik op TSM een LEERblog wil bouwen, vindt u ook niet?
Jongeren hebben vaak behoefte aan een bepaalde structuur om te kunnen leren. Al zijn er ook lerenden die hun weg ook via een zoekoptie kunnen vinden. Ordening hoeft ook niet altijd via een beperkt aantal categorieën plaats te vinden. Via tags kan ook.
Wat heb je een mooie informatieve blog. Altijd leuk om te volgen en mooi hoe je consequent je interesse voor ’t/e’ koppelt aan ‘leren’. Reflectie is een thema dat ook mijn aandacht heeft. Het fascineert me hoe het toch komt dat we weten hoe belangrijk het is (en onderzoeken zoals van Damen deed, helpen weer beter te begrijpen hoe het werkt) en dat we het toch lastig vinden om te bevorderen, studenten het vaak niet leuk of vaag vinden. Afgelopen jaar schreef Henk Procee hierover een prachtig artikel in ‘Filosofie&Praktijk’. Hij onderscheidt 2 typen van reflectie: de Deweyaanse-benadering die uitgaat van leren van fouten en de reflectie van Paolo Freire waarin sprake is van reflectie als kritische actie die leidt tot doorbreken van onderdrukkende structuren. Hij noemt drie bezwaren op deze manier van reflecteren: een psychologisch bezwaar (de bestaande situatie wordt onder een negatief voorteken geplaatst en dat roept weerstand op bij studenten), een conceptueel bezwaar (het blijft onduidelijk wat reflectie nu eigenlijk ís) en een vervuilingsbezwaar (onder het mom van leren van fouten wordt bevrijding gepredikt). Hij komt met een nieuwe inhoudelijke systematiek. Procee schrijft altijd buitengewoon precies, echt een plezier om te lezen.
Wilde dat even laten weten! Groeten,
Suzanne
@ Suzanne: En mag ik jou hartelijk danken voor deze goede bijdrage, en mag ik jouw complimenteren met je weblog? Zijn er nog meer Kessels & Smit collega’s die bloggen (Saskia, Joseph)?
Ja natuurlijk, en bedankt!
En jazeker, er zijn er meer… Het bloggen wordt door steeds meer mensen ontdekt en daar ben ik blij mee, kunnen we meegenieten van al die rijke gedachten, artikelen en reacties daarop. Een klein overzichtje van mijn bloggende collega’s: Joseph is sinds kort bezig met zijn weblog: http://www.josephkessels.com/, Saskia heeft het virus ook te pakken en is net begonnen met http://www.lerendoorwaarderen.nl/, mijn collega Pieterjan heeft al wat langer een heel actule blog op http://www.leerloopbaan.nl/, en ook Tjip zijn blog rond social capital is sinds kort ‘on air’: http://www.learningbyconnecting.com/. Ik hoop niet dat ik je nu te veel extra leeswerk bezorg, je blogroll is toch al niet kort 🙂