Ik heb regelmatig aandacht besteed aan de toekomst van de elektronische leeromgeving. Een technologie die hiervoor wel eens erg belangrijk relevant kan worden, is de mashup-technologie. In de meest recente Educause Review omschrijft Brain Lamb deze technologie als complex, maar veel belovend voor het onderwijs.
As the term suggests, mashups involve the reuse, or remixing, of works of art, of content, and/or of data for purposes that usually were not intended or even imagined by the original creators. Although the historical roots of remix and mashup culture are deep, the properties of digital media are what have given ordinary individuals the power to reshape works on an unprecedented scale. In recent years, with the emergence of Web 2.0, the ability to copy, to combine, and to remix has been extended. Increasingly, it’s not just works of art that are appropriated and remixed but the functionalities of online applications as well.
Zie je het voor je? Je logt als lerende in op je persoonlijke pagina. En daar verschijnen de verschillende fora, werkgroepen en cursussen waar je aan deelneemt op één pagina. Je ziet de mededelingen die voor jou relevant zijn, e-mailberichten, maar je kunt ook je eigen nieuwsbronnen er aan toevoegen. En je eigen social bookmarks, netwerken, instant messaging tools, etcetera. De content van de persoonlijke pagina wordt deels door de onderwijsinstelling bepaald, maar gedeeltelijk ook door de lerende zelf. Data en functionaliteiten worden binnen één pagina gecombineerd. Mashup-technologie kan dit mogelijk maken.
Lamb gaat in zijn bijdrage onder meer in op zaken als intellectueel eigendom en plagiaat (wie is eigenaar van de data?). Maar zelf vind ik de integratie van functionaliteiten -waar Lamb in het tweede deel van zijn bijdrage op ingaat- veel interessanter.
This content is published under the Attribution 3.0 Unported license.
Ja, Wilfred, ik zie het voor me. Zoals jij het beschrijft, da’s pas leren: uitdagender, spannender, sneller dan ooit. Nooit eerder de verbindingen tussen leermeesters en leerlingen zo intens, veelvuldig en veelzijdig; nooit eerder de content zo rijk en actueel en gericht; nooit eerder de verhouding tussen meester(s) en leerling(en) zo harmonisch en wederzijds bevruchtend; nooit het appel aan respect voor de autonomie van de lerende zo groot, nooit het appel aan zijn talentontwikkeling en zelfvertrouwen zo sterk; nooit eerder zo’n inspirerende en hersencellenprikkelende context; nooit eerder die weidse overzichtelijkheid en combinatiemogelijkheid die tot grootse denkkracht kan leiden; nooit eerder die aangepaste en op de man/vrouw af bemeten aantrekkelijkheid van ‘leerstof’.
Ziet er dus wondergoed uit, Wilfred. Wat ben ik nog vergeten aan superlatieven? Als iedereen dan tot die leeromgeving toegang heeft/krijgt en de leer-kracht zich richt op het Goede, Schone en Ware, kan noch de Aarde, noch de Wereld stuk, toch?