Volgens Eric Davidove van Accenture (via Teemu Arina) beschikt een ‘super lerende’ over vier sets van bekwaamheden.
- De super lerende is in staat om zonder veel begeleiding te leren, van ongeveer elke methode, terwijl de lerende daar zelf voor kiest (onafhankelijk, self-reliant). De super lerende wil zelf controle hebben over het leren, en zich niet door een organisatie voor te laten schrijven wat en wanneer te leren. De super lerende leert vooral op een informele manier.
- De super lerende is vaardig om met nieuwe technologieën om te gaan, en deze in te zetten ten behoeve van het leren. De super lerende bepaalt daarbij graag zelf welke technologie h/zij gebruikt om te leren.
- De super lerende is gericht op het delen van kennis, en gebruikt feedback van anderen om eigen kennis aan te passen. De super lerende is niet bang om fouten te maken, en weet slim om te gaan met massa’s informatie. De super lerende overziet het geheel (wat mij betreft hoort het herkennen van patronen hier expliciet bij).
- De super lerende is ook actief in sociale netwerken, in het onderhouden van netwerken, en netwerken te gebruiken voor leren.
Aan organisaties de opdracht om super lerenden aan zich te binden. Dat betekent onder meer dat je medewerkers de gelegenheid moet geven om permanent te leren en gebruik te maken van web 2.0 om kennis te creëren en te delen.
Deze vier sets van bekwaamheden hebben behoorlijke overlap met de Seven Habits of Highly Connected People die Stephen Downes onlangs heeft beschreven. Al gaat Davidove met de eerste set aan bekwaamheden (tevens de meest ingewikkelde, als je het mij vraagt) verder dan Downes als deze laatste schrijft
people should make the effort to learn for themselves before seeking instruction from others.
Wat ik me hierbij trouwens afvraag, is: stel je zou de sets aan bekwaamheden als criteria bij sollicitaties voor ‘kenniswerkers’ gebruiken, hoeveel sollicitanten zouden dan aangenomen worden?
This content is published under the Attribution 3.0 Unported license.
leuke vraag, ben ik ook benieuwd naar. Zal het bericht eens naar mijn directie sturen…
Welk voordeel heeft een superlerende eigenlijk voor een organisatie?
Teemu Arina. Die inspireert me! Hier heb ik hem teruggevonden. Ik herinner me nog goed: eigenlijk was het Elke Das die hem me ’toespeelde’ toen ik begon te leerbloggen en blogleren. Ik was hem even uit het oog verloren … Maar ja, een mens wil een overzicht bewaren en ‘aan de rand’ geraken dan soms belangrijke figuren in een soort ‘deemstering’. Gelukkig heb ik altijd een super leermeester als jij ‘bij de hand’ om me weer naar personen-en-zaken-die-er-toe-doen te leiden.
Tot zover de inleiding (!). Wat ik je wilde vertellen: hoe nieuw de methodes en de tools ook zijn, komen we niet altijd op hetzelfde terug? De super lerende, de nieuwsgierige en verwonderde lerende, de échte lerende, die leert zelf en ‘vanzelf’. Die zoekt de leermeester(s) en methode(s) die bij hem passen. Om het met de woorden van mijn pedagogisch adviseur Mark Van Bavel in mijn jarenlange onderwijspraktijk in het middelbaar te zeggen: de ‘goede’ leerlingen hebben jou niet nodig, die komen er wel. Eender welke methode je gebruikt, eender welk leerboek je voor hem kiest: maak je geen zorgen, hij komt er wel, hij zoekt een weg en gaat vooruit.
Deze woorden van Mark heb ik altijd in gedachten gehouden: je moet lesgeven voor de zwakken. Degenen die niet alleen vooruit kunnen, die moet je ‘verder’ brengen, emanciperen, werken aan hun geletterdheid, ze proberen te motiveren op alle mogelijke manieren, qua inhoud en vorm, en hen veel leermethodes aanbieden.
Komen we dus met die pedagogische raad van meer dan 30 jaar geleden niet op hetzelfde uit …? Er hebben altijd ‘super lerenden’ bestaan en ze zullen er ook altijd zijn. Ook in tijden van technology enhanced learning. Die super lerende verkent immers de wereld en zijn tijd met ogen en oren open, hij heeft een open geest en verwerft en verfijnt zijn weten en kunnen met alle middelen en mogelijkheden die er zijn. En de wereld zal het geweten hebben.
Grammaticale correctie. Er zit een foute verwijzing in mijn tekstje. De ‘goede’ leerlingen … hebben een verwijzing in het meervoud nodig. Ik ging in gedachten verder op ‘de super lerende’ (enkelvoud). […] eender welk leerboek je voor hen kiest, ze komen er wel …enz.
Meteen wil ik ook Elke en Karin groeten. Had ik toch wel over hen heen gekeken …! Vlug als ik was om jouw post te beantwoorden.
Nou, Wilfred, van een fanclub van super lerende vrouwen gesproken … (Geen klein beetje pretentie, denk je vast, maar ben ik niet voor niets een Antwerpenaar?) Jij mag niet klagen. Komen we ons spijts de glorierijke zon bij jou opladen. De innerlijke mens wil ook wat. Niet dat de zon niet zou verrijken, maar je weet wel wat ik bedoel.
@Karin Winters: ben benieuwd naar hun reactie.
@Elke: moeten organisaties niet in staat zijn om kennis om te zetten in toegevoegde waarde voor hun klanten (L. Prusak)? En heb je daar geen ‘super lerenden’ voor nodig?
@Janien: Teemu is inderdaad een inspirerend persoon. Ik heb met genoegen persoonlijk kennis met hem gemaakt tijdens de SURF Onderwijsdagen 2007 (zie mijn bijdragen van toen). Wat betreft aandacht voor de zwakken: ik denk dat elke leerling (ik heb het niet over lerende volwassenen) recht heeft op begeleiding om hem/haar te helpen bij de ontwikkeling van competenties. Ook een goede leerling heeft volgens mij recht op begeleiding. Niet alleen de ‘zwakke’. Omdat elke leerling een eigen ontwikkeling doormaakt en een stap verder moet komen. De kunst is verder om te differentiëren. Dus om leerlingen ‘op maat’ te bedienen. Voorwaar geen eenvoudige opgave!
* De super lerende is in staat overal en op iedere plaats en tijd te leren.
Is eigenlijk wat ik nog mis! We worden steeds mobieler: we nemen ons werk en ons leren overal mee naar toe. We worden, zoals dat de laatste jaren al een beetje gonst: nomaden (interessant artikel in The Economist: http://www.economist.com/surveys/displaystory.cfm?story_id=10950394)
We zijn niet meer afhankelijk van één of enkele plekken die ons de voorzieningen bieden om te leren (huis, werk, bibliotheek) maar we kunnen dat langzamerhand overal gaan doen met de nieuwe technologieën. Wi-Fi vinden we overal, data-verkeer op mobiele telefoons wordt betaalbaar – technology enhanced learning kan overal. De technologie is steeds minder het struikelblok aan het worden. Misschien moeten we zelfs wel opteren om weer te gaan spreken over e-learning, maar dan als: enhanced learning!
Kortom: het lijkt me van essentieel belang dat je hier als super lerende het belang van onderkent en er gretig gebruik van maakt!
Hoi Wilfred,
Ik krijg mijn hoofd niet om het concept ‘superlerende’ gevouwen. Leerstijl, persoonskenmerk, internetgebruik?
Ik lees superlerende als eigenwijs-sociaal-nieuwsgierig.
Dat past niet in iedere (hierarchische, centraal gestuurde) organisatie.
Organisaties moeten bedenken of ze zulke mensen willen hebben als werknemer.
Sommige -social software fearing- werkgevers zullen zeggen: Nou, liever niet.
@Jago: jouw toevoeging valt m.i. onder het onafhankelijk zijn. En het is juist de ‘super lerende’ die daar gretig gebruik van maakt.
@elke: ik weet niet of ‘eigenwijs’ de juiste typering is. Onafhankelijk is m.i. niet helemaal hetzelfde als eigenwijs. Je hebt gelijk dat niet elke organisatie staat te wachten op ‘super lerenden’. Maar het is de vraag of die organisaties wel in de 21ste eeuw passen….
Ik denk dat ik zelf alle vaardigheden die hierboven genoemd worden aardig beheers. Maar juist omdat ik deze vaardigheden bezit zie ik mij niet als een superleerling.
Juist omdat ik veel online doe, veel zelf op zoek ben naar informatie, veel kennis deel en veel discussieer merk ik dat dit niet de ideale manier van leren is.
Ten eerste omdat de meeste organisaties hier helemaal niet op ingericht zijn en voor open staan.
Ten tweede omdat er een hoop dingen zijn die je niet alleen maar uit een boekje of van websites en weblogs kunt leren, maar je toch echt zelf daadwerkelijk moet doen, en hier dus ook daadwerkelijk een praktische toepassing voor moet hebben. (Dit hangt samen met het eerste punt, aangezien er binnen organisaties vaak niet de behoefte is om veel nieuwe dingen te doen, of om dingen anders te doen).
En als laatste en belangrijkste, omdat je als superleerling de begeleiding en het commentaar van de experts vaak mist. Ik merk online vaak dat je heel snel complimenten krijgt als je iets nieuws doet, juist omdat je iets nieuws doet waar anderen in geïnteresseerd bent. Echt commentaar, tips en trucks van experts worden in mijn ogen niet vaak gegeven. Ik denk dat hier het sociale aspect het leereffect juist kan tegenwerken.
De hierboven genoemde vaardigheden zijn volgens mij zeker erg nuttige vaardigheden, waarover kenniswerkers zouden moeten beschikken, maar om nu te stellen dat dit de vaardigheden van superlearners zijn, dat vind ik toch wat overdreven.
@Wilfred
Volledig akkoord. Ik wilde gewoon even die ‘zwakke(re) lerende naar voren schuiven. Er zijn aan de andere kant van de rechte ook nog de hoogbegaafden. Ieder moet onderwijs op zijn/haar maat kunnen krijgen. Het ging er me vnl. om, dat jouw ‘super lerende’ toch ‘gemakkelijker’ vooruitgaat, dat die niet zoveel daadwerkelijke onderwijsenergie en -ondersteuning behoeft dan een zwakke(re) lerende. Niet?
@Jeroen: scherp commentaar. Maar jij voldoet zo te lezen toch niet helemaal aan het criterium van ‘onafhankelijk’ zijn. Ik denk dat dit voor de meerderheid geldt. Maar er zijn volgens mij wel mensen die ècht onafhankelijk leren en die expertkennis niet via mensen vergaren.
@Janien: mee eens