Amy Christen van Cisco krijgt van Learning Circuits de kans om in The Way We Learn Now Cisco’s visie op leren te beschrijven. Het artikel leest als een behoorlijke klaagzang op het onderwijs. Samenvattend komt het op het volgende neer:
- Curricula must be created that do a better job of preparing students to thrive in a globally networked, increasingly information-driven economy.
- Enabling technology must be integrated more fully and consistently into the pedagogy.
- Today’s connected learners require methods of engagement that correspond to the ways they interrelate and communicate outside the classroom.
- Education systems must become less compartmentalized and insular by seeking partnerships inside and outside the education community.
Ik moet eerlijk zeggen dat ik wat moe word van het belerende toontje van en bedrijf dat veel belang heeft bij investeringen in ICT. En zinnen als “a 20th century education is a bad fit for 21st century learners” doen het goed op sheets, maar komen mij in artikelen als kretelogie over. Verder vraag ik me af of je met pleidooien voor radicale transformatie de doelgroep docenten niet voorbijschiet. Geleidelijke verbeteringen kunnen m.i. vaak op meer draagvlak rekenen, en tot succes leiden.
Niet dat het zo’n onzin is, die Christen verkoopt. Maar zeker het eerste deel van haar bijdrage heeft wat mij betreft een hoog “dat hebben we nu allemaal wel vaak genoeg gehoord”-gehalte.
This content is published under the Attribution 3.0 Unported license.
Het pleidooi om externe samenwerkingsverbanden aan te gaan past wel bij de richting waar het mbo heen moet, maar daarvoor zal de doelgroep docenten wel uit z’n spelonken en holen moeten komen. Dat is geen radicale transformatie, maar een klein stapje in de richting van de wereld waar je voor opleidt. Maar ook dat zal bij het gros van de collega’s wel geen draagvlak vinden: de cursisten zullen er waarschijnlijk nog niet aan toe zijn.