Dankzij de weblog van Joost Robben werd ik geattendeerd op een uitstekende bijdrage van Michael Wesch. Wesch is bekend geworden van zijn video "A vision of students today".
In zijn bijdrage schrijft Wesch dat hij zich op een gegeven moment afvroeg of deze film de geschetste onderwijsproblematiek niet overdreef.
By the end of the summer I had become convinced that the video was over the top, that things were really not so bad, that the system is not as broken as I thought, and we should all just stop worrying and get on with our teaching.
Daarna geeft hij echter een voorbeeld uit zijn eigen praktijk, dat de boodschap van de film onderstreept. Wesch is een populaire docent, en zijn colleges worden druk bezocht. Echter: volgens zijn onderwijsassistenten zijn veel studenten met héél andere zaken bezig terwijl Wesch aan het woord is (Facebook raadplegen, sms-en, instant messaging). Studenten, zo realiseerde Wesch zich, zijn er vooral op gericht het "te redden" binnen het onderwijs:
“getting by” is the name of the game.
Wesch bekritiseert in zijn bijdrage het onderwijssysteem dat leidt tot een dergelijke houding. Jongeren, illustreert Wesch, willen wel leren maar hebben vaak een hekel aan onderwijs. Het onderwijs is nog steeds erg gesloten, en daardoor minder betekenisvol voor jongeren:
The walls have become so prominent that they are even reflected in our language, so that today there is something called “the real world” which is foreign and set apart from our schools. When somebody asks a question that seems irrelevant to this real world, we say that it is “merely academic.”
De oplossing voor dit knelpunt is eenvoudig, aldus Wesch. Integreer de technologie, die jongeren gebruiken, binnen het onderwijs. Daarnaast pleit hij er voor om lerenden meer te betrekken binnen projecten die voor hen betekenisvol en belangrijk zijn.
Een prachtige reflectie! Wel gaat Wesch wat kort door de bocht met zijn pleidooi om technologie van jongeren binnen het onderwijs te gebruiken. Niet alle jongeren willen namelijk privé applicaties binnen het onderwijs gebruiken. Ook schenkt Wesch wat mij betreft onvoldoende aandacht aan de manier van beoordelen, die m.i. vaak bij uitstek gericht is op "getting by". Daar zou wat mij betreft ook voor een deel de oplossing gevonden moeten worden. En je kunt hoorcolleges natuurlijk op verschillende manieren -met en zonder technologie- meer interactief maken.
In elk geval illustreert Wesch dat het onderwijssysteem vaak helemaal niet gericht is op ontwikkeling van jongeren, maar om je "te redden" binnen het onderwijs.
Ik ben benieuwd of dit ook de boodschap zal zijn die Michael Wesch af zal geven tijdens de komende Online Educa in Berlijn. Wesch is daar keynote spreker. En ik kijk daar erg naar uit.
This content is published under the Attribution 3.0 Unported license.
Opmerkelijk dat je nog geen reacties hebt gekregen op dit artikel Wilfred. Want volgens mij raakt het precies de kern van het waarom échte innovatie een probleem is in het onderwijs.
Integreren van technologie, leren meer een ‘real world experience’ laten zijn, dat wil nog wel eens lukken, dat zijn relatief kleine innovaties. Wat veel moeilijker is, is de knop om zien te krijgen bij docenten en ze veel minder gefocust te laten zijn op het ‘meten-is-weten-principe’ als het gaat om het beoordelen van leerprestaties. We hebben behoefte aan een generatie docenten die het aandurft het onderwijssysteem en de onderliggende aannames over leren, toetsen, ontwikkeling, creativiteit niet alleen aan te vechten, maar het ook daadwerkelijk op z’n kop te zetten.
Met getting by in het onderwijs, binnen de muren van de school en de 20e-eeuwse opvattingen van leraren over hun vak én hun schoolvak en over leren, kunnen we nooit leerlingen voorbereiden op welke toekomst dan ook.
Ik ga nog eens broeden over een blogpost die aansluit op deze.
@Fons van den Berg: het feit dat er weinig op is gereageerd, kan meerdere redenen hebben. Ik heb deze bijdrage op zaterdag geschreven. De bijdrage is redelijk lang. En je moet -zoals jij- broeden op een reactie. Dat bevordert een snelle respons niet, weet ik na dik vijf jaar bloggen. Maar Wesch geeft m.i. inderdaad een scherpe analyse van het onderwijs.