Instellingen voor hoger onderwijs kunnen financieel zwaardere tijden tegemoet zien. Biedt online leren om de markt van een leven lang ontwikkelen aan te boren een kans? In Can UK universities avoid repeating past mistakes in online learning? schrijft Neil Mosley hoe Britse universiteiten omgaan met online onderwijs en welke lessen ze kunnen trekken uit het verleden. Ik voeg hier commentaar aan toe, mede vanuit Nederlands perspectief.
De huidige situatie in het Britse hoger onderwijs staat onder druk, waarbij veel universiteiten worstelen met financiële uitdagingen. Mosley wijst ook op andere interne en externe factoren die er toe bij hebben gedragen dat veel Britse universiteiten nu in een moeilijke positie verkeren.Hij schrijft dat de huidige financiële uitdagingen een belangrijke factor zijn geweest die meer Britse universiteiten ertoe heeft aangezet om online leren serieus te nemen. Daarbij is het volgens hem wel van belang om te kijken naar wat we kunnen leren van het verleden.
Neil Mosley refereert daarbij aan de periode vanaf 2010 toen meer dan 50 Britse universiteiten begonnen met het aanbieden van Massive Open Online Courses (MOOCs). Deze ontwikkeling kwam voort uit een mengeling van kansen en angst om achter te blijven. Universiteiten investeerden in partnerschappen met platformaanbieders en stelden teams samen voor het ontwikkelen van deze online cursussen.
Het ontbrak volgens Mosley echter aan een duidelijke strategie. Veel universiteiten hadden een halfslachtige houding tegenover MOOCs, ook al betaalden ze grote bedragen voor toegang tot de platforms. Dit leidde volgens Mosley tot financiële verspilling, waarbij de meeste instellingen hun investeringen niet terugverdienden. Er was vaak weinig aandacht voor deze verliezen of serieus toezicht.
Een ander probleem was het beheer van het cursusaanbod en het gebrek aan commercieel inzicht. Terwijl MOOC-platforms hun verdienmodellen verfijnden en inzicht kregen in de vraag van lerenden, slaagden veel universiteiten er niet in om hierop in te spelen met passend aanbod.
Mosley spreekt ook over verlies aan capaciteit. Verschillende universiteiten bouwden teams op voor het ontwerpen en produceren van online cursussen, maar deze kennis verdween grotendeels. Medewerkers verlieten de onderwijssector. Dat blijkt nu nadelig te werken voor universiteiten die weinig online opleidingen hebben.
In de huidige tijd richten meer Britse universiteiten zich op het ontwikkelen van online opleidingen. De gemiste kansen uit het MOOC-tijdperk worden volgens de auteur steeds duidelijker. Weinig Britse universiteiten hebben bijvoorbeeld een platform voor leven lang leren ontwikkeld, zoals de University of Michigan dat wel deed met Michigan Online.
Mosley benadrukt het belang van een doordachte en strategische aanpak die aansluit bij de vraag van lerenden. Universiteiten moeten online onderwijs als een langetermijninvestering zien en niet als een kortetermijnkans. Ook is het belangrijk om projecten te beschermen tegen verstoring door nieuwe leiders die bestaande initiatieven vervangen door hun eigen ideeën.
Mijn opmerkingen
Nederlandse instellingen voor hoger onderwijs kunnen zich ook opmaken voor een aantal magere jaren. Ze krijgen te maken met flinke bezuinigingen, en bovendien worden ze ook geacht zich veel minder op buitenlandse studenten te richten. Dat, terwijl de groep Nederlandse studenten zal krimpen als gevolg van demografische ontwikkelingen.
Nederlandse onderwijsinstellingen zijn in het verleden ook heel verschillend omgegaan met online leren. De meesten focussen zich al vele jaren vooral op de combinatie van fysiek onderwijs en online onderwijs (in welke vorm dan ook). Nederlandse onderwijsinstellingen zijn ook heel verschillend omgegaan met MOOCs. Bovendien varieerden de beweegredenen om met MOOCs aan de slag te gaan zeer. Het kunnen doen van onderzoek of het bijdragen aan innovatie waren bijvoorbeeld twee redenen. Wat ik inderdaad wel mis is een reflectie op die periode.
Je ziet ook dat onderwijsinstellingen momenteel divers inzetten op online leren. De Open Universiteit biedt van oudsher vooral online opleidingen aan, naast commerciële programma’s en maatwerk. De TU Delft heeft de Extension School die zich al een aantal jaren -en volgens mij met succes- richt op de markt van een leven lang leren (internationaal, ook met korte cursussen). Zij boden MOOCs aan en hebben dit initiatief vervolgens uitgebouwd tot een uitgebreid portfolio voor deze markt. Bij de Radboud Universiteit is een klein deel van het onderwijs voor professionals online.
Verder zie je, als het gaat om een leven lang ontwikkelen, veel ‘blended’ aanbod en aanbod op locatie. Bijvoorbeeld bij Zuyd Professional of bij Graafschap College Werkt. Dit heeft een aantal oorzaken zoals beperkte reisafstanden in combinatie met weinig affiniteit bij de doelgroep met online leren, een doelgroep van beperkte omvang, weinig affiniteit bij opleiders met online leren, de perceptie dat online leren inferieur is, de inhoud van het aanbod, enzovoorts.
Uiteraard zijn er in Nederland ook meerdere particuliere aanbieders van een leven lang ontwikkelen, waarbij je wel online kunt leren. Hier nemen ook veel volwassen lerenden aan deel.
Je zult als onderwijsinstelling inderdaad een duidelijke strategie moeten ontwikkelen om online leren voor een leven lang ontwikkelen van de grond te krijgen. Jouw processen zullen bijvoorbeeld ook hiervoor moeten worden ingericht (denk aan online betalen en direct kunnen starten, of denk aan gerichte marketing). Het aanbod moet specifiek worden ontwikkeld voor deze markt, en geen afgeleide zijn van de modules die je regulier aanbod. De inhoud moet bijvoorbeeld toepasbaar zijn in de dagelijkse praktijk van de lerenden.
Verder zou je je niet alleen moeten richten op lerende die veel tijd en energie willen investeren in een programma. Niet iedereen is bereid om 140 uur te investeren in een cursus. En denk ook eens aan andere vormen van een leven lang ontwikkelen, dan alleen de klassieke opleiding of cursus.
In mijn boek “Van start met e-learning in 60 minuten” beschrijf ik onder meer vijf vormen van e-learning, inclusief overwegingen wanneer je kiest voor welke vorm.
This content is published under the Attribution 3.0 Unported license.
Geef een reactie