David Kirkpatrick beschrijft summier de impact van sociale media op het opgang brengen en faciliteren van sociale bewegingen in de wereld (zoals de Arabische lente). Volgens hem kun je er op wachten tot dat 'het sociale' ook zijn entree maakt binnen organisaties. Zelfbewuste individuen benutten sociale media om zichzelf te organiseren (helaas zijn veel mensen bepaald niet 'empowered", waardoor m.i. een nieuwe tweedeling kan ontstaan).
Als klanten en medewerkers dat doen kun je beter maken dat je wegkomt, of leren deze ontwikkeling te omarmen. Kirkpatrick citeert managementgoeroe Gary Hamel die zelfs stelt:
“I don’t think it’s crazy to ask if your CEO is the next Mubarak"
Organisatieleiders zullen authenticiteit, eerlijkheid, transparantie en goed vertrouwen moeten uitstralen. Anders hebben zij volgens Kirkpatrick een groot probleem. Maak je op een goede manier gebruik van deze ontwikkeling, dan leidt het tot creativiteit, innovatie en nieuwe ideeën. David Kirkpatrick illustreert dit met verschillende voorbeelden, die onder meer aantonen hoe snel deze ontwikkeling om zich heen grijpt.
In het tweede deel van zijn bijdrage beschrijft hij vooral diverse sociale media-tools die organisaties helpen 'het sociale' te benutten. Zoals de applicatie Rypple:
Its social evaluation tool lets everyone in a company rate everyone else and gives people continuous real time feedback. It taps social and peer pressure to make job evaluation more effective at driving future performance.
Deze ontwikkeling zal steeds meer om zich heen grijpen aangezien de technologie beter wordt, meer toegankelijk en altijd beschikbaar (dankzij mobiele en draadloze technologie).
Kirkpatrick signaleert ook een valkuil van organisaties. Zij gebruiken sociale media vaak als doorzichtige marketing tools. Dit doet vaak afbreuk aan authenticiteit en geloofwaardigheid.
De auteur gaat niet in op de impact van sociale media op onderwijs en leren (al kunnen onderwijsbestuurders uiteraard ook de volgende 'Mubarak' zijn). Deze verbinding is m.i. wel te maken.
Lerenden leren met elkaar, zelfgeorganiseerd (dankzij sociale media). Als onderwijsgevende faciliteer je dit door hen onder meer eerlijk feedback te geven, vertrouwen te schenken en hen uit te dagen. De Commando en Controle-benadering heeft dan plaats gemaakt voor aanmoedigen en motiveren.
De vraag is ook hier opportuun of alle lerenden voldoende "empowered" zijn om zelfgeorganiseerd te leren (en of de bestaande procesgerichte controletoren van het Onderwijs dit niet fors belemmert).
This content is published under the Attribution 3.0 Unported license.
Geef een reactie