Junhong Xiao, emeritus hoogleraar aan de Open University van Shantou waarschuwt in een commentaar op een keynote tijdens World Conference of the International Council for Open and Distance Education ervoor dat AI de toegankelijkheid van het onderwijs weleens zou kunnen verminderen.
Xiao vergelijkt de invoering van AI in het onderwijs met de beruchte lage bruggen van Robert Moses in New York. Stadsplanner Moses liet doelbewust lage bruggen bouwen zodat bussen het populaire Jones Beach niet konden bereiken. De arme zwarte en Puerto Ricaanse bewoners van New York konden daardoor niet naar dit strand gaan.
Junhong Xiao stelt dat AI weliswaar niet ontworpen is om racistisch beleid mogelijk te maken, maar dat de invoering van AI -in het bijzonder bij open universiteiten (OU’s) in Azië- wel hetzelfde onbedoelde effect kan hebben. Terwijl AI juist ook wordt gepresenteerd als een middel om onderwijs toegankelijker te maken, kan het in werkelijkheid de kloof tussen kansrijke en kansarme lerenden vergroten.
Volgens Xiao hebben veel Aziatische OU’s en hun lerenden namelijk mogelijk niet de middelen om AI-systemen te implementeren of te gebruiken. De kern van Xiao’s argument is dat OU’s primair zijn opgericht om hoger onderwijs voor iedereen toegankelijk te maken, met name voor kansarme groepen. Hij stelt:
Promise-making is often romantically idealised while promise-delivering is fraught with concrete and contextual constraints.
Xiao benadrukt de financiële uitdagingen:
1. AI-ontwikkeling en -implementatie zijn kostbaar.
2. Doorlopende investeringen zijn nodig voor onderhoud en infrastructuur.
3. Deze kosten worden uiteindelijk doorberekend aan onderwijsinstellingen en lerenden.
Hij waarschuwt dat alleen goed gefinancierde instellingen in rijkere landen waarschijnlijk van AI zullen profiteren. Dit kan de ongelijkheid in het onderwijs verder vergroten. Xiao wijst daarbij ook op de tegenstelling tussen ontwikkelde en ontwikkelingslanden. Terwijl de Open University in het VK miljoenen ontvangt voor de toepassing van geavanceerde technologieën (zoals XR), worstelen veel Aziatische OU’s met basisfinanciering. Hij benadrukt dat de Aziatisch-Pacifische regio nog steeds de helft van ’s werelds armen huisvest, wat de uitdagingen voor gelijke toegang tot onderwijs onderstreept.
Bedrijven die gespecialiseerd zijn in AI in het onderwijs hebben volgens Xiao ook zelden de ambitie om gelijkheid te bevorderen. Het gebrek aan dialoog over rechtvaardigheid is volgens hem geenszins te wijten aan de nalatigheid van deze commerciële spelers, omdat ze volgens de auteur heel goed weten dat de rol van AI in het bevorderen van rechtvaardigheid in het onderwijs beperkt is.
Volgens Junhong Xiao moeten we daarom kiezen voor een voorzichtige benadering bij de implementatie van AI in het onderwijs. Hij benadrukt het belang van contextuele analyse en solide bewijsvoering om te voorkomen dat AI-initiatieven onbedoeld alleen een “beperkt publiek” bevoordelen, vergelijkbaar met Moses’ lage bruggen. Hij waarschuwt tegen blinde navolging of angst om de boot te missen, en benadrukt dat onzorgvuldige implementatie van AI meer kwaad dan goed kan doen in de context van open onderwijs in Azië.
Mijn opmerkingen
Het gebruik van (generatieve) AI leidt inderdaad tot hogere kosten voor onderwijsinstellingen en lerenden. Er is al vaker geschreven over de gevolgen van het gebruik van dure kwalitatief goede generatieve AI door lerenden met een goed gevulde bankrekening en ‘gratis’ minder goede generatieve AI voor andere lerenden.
Tegelijkertijd kan het gebruik van (generatieve) AI ook besparingen opleveren. Die besparingen zitten echter vooral in tijd, en komen niet altijd in geld tot uiting. Als een docent van een Aziatische open universiteit het werk bijvoorbeeld in kortere tijd kan doen, dan betekent dat nog niet dat je ook minder docenten nodig hebt. Het verschil tussen belofte en praktische uitvoering.
Daar komt bij dat met name armere landen geen oververhitte arbeidsmarkt hebben. Mocht AI arbeid verdringen -wat nog meer zeer de vraag is- dan leidt dat in armere landen tot meer werkloosheid en armoede. In die gevallen zou een investering in AI een kostenbesparing voor instellingen betekenen, maar wel tegen een hoge prijs.
Tegelijkertijd moet je je ook realiseren dat Xiao’s betoog voor digitale technologie in het algemeen geldt, en heeft gegolden. In de loop van de decennia zijn onderwijsinstellingen waarschijnlijk steeds meer budget gaan investeren in netwerken, hardware en software (ik beschik niet over harde cijfers, die volgens mij ook lastig te achterhalen zijn). Het is de vraag of deze hogere kosten daadwerkelijk hebben geleid tot minder toegankelijk onderwijs. De toegankelijkheid van het onderwijs wordt door veel factoren beïnvloed, niet alleen door de kosten van digitale technologie.
Binnen ons land zie je ook dat een organisatie als SURF namens het onderwijs in gesprek gaat met tech-bedrijven om gunstige prijzen voor digitale technologie te bedingen. Ik weet niet of dit in Azië ook praktijk is. Verder zie je dat ontwikkelaars van generatieve AI met specifieke aanbiedingen voor het onderwijs komen.
Toch is het goed om je bewust te zijn van eventuele onbedoelde neveneffecten van generatieve AI. Niet alleen in ons land, maar ook wereldwijd.
Mijn bronnen over (generatieve) artificiële intelligentie
Deze pagina bevat al mijn bijdragen over (generatieve) artificiële intelligentie, zoals ChatGPT.
This content is published under the Attribution 3.0 Unported license.
Geef een reactie