De bijdrage Make Science Learning Easier with Metaverse Platform for Education is van een commercieel bedrijf dat zich onder meer bezighoudt met het ontwikkelen van leeromgevingen in de Metaverse. Hun inhoudelijke argumentatie om de metaverse voor ‘science’ -natuurwetenschappen- te gebruiken, en de voorbeelden vind ik voldoende interessant om hier weer te geven en van commentaar te voorzien.
Volgens deze bijdrage stellen Metaverse-platforms docenten in staat om hun lerenden praktische kennis te laten verwerven over natuurkunde, scheikunde en biologie. Binnen dergelijke platforms kunnen lerenden namelijk ervaringsgericht leren en zo complexe concepten op een boeiende en interactieve manier verkennen. Lerenden werken dan in een driedimensionale virtuele omgeving die natuurwetenschap tot leven brengt. Ze kunnen volgens de auteur bijvoorbeeld de mysteries van DNA-replicatie bestuderen of de complexiteit van kwantumfysica ontrafelen.
De bijdrage beschrijft het voorbeeld van een simulatie van chemische reacties, waar lerenden de interacties tussen verschillende elementen kunnen waarnemen en de resultaten uit de eerste hand kunnen observeren. Dit zou leiden tot een meer verdiepend begrip van wetenschappelijke concepten omdat lerenden actief deelnemen aan het leerproces. Verder kunnen lerenden virtuele modellen bouwen en experimenteren met fysieke fenomenen, zoals het demonstreren van de wetten van beweging. Hierdoor wordt de kloof tussen theorie en praktische toepassing overbrugd. Bovendien stelt een Metaverse-platform voor onderwijs lerenden in staat te werken in om virtuele laboratoria waar ze veilig experimenten kunnen uitvoeren in een gecontroleerde omgeving. Op het gebied van biologie kun je bijvoorbeeld denken aan het bestuderen van ingewikkelde ecosystemen.
Een aantal aspecten beïnvloedt volgens deze bijdrage de toegevoegde waarde van de Metaverse voor leren.
1. De kracht van visualisatie
Het vermogen om complexe wetenschappelijke concepten te visualiseren is één van de belangrijkste ‘didactische eigenschappen’ van de Metaverse. Lerenden kunnen interacteren met 3D-modellen en simulaties. Je leest niet over wetenschappelijke principes, maar je ziet ze ook in actie. Nota bene: interessant in dit geval is ook onderzoek naar wat het immersieve karakter van een virtual reality omgeving beïnvloedt.
2. Actieve deelname en betrokkenheid
Met een Metaverse-platform voor onderwijs kunnen lerenden actief deelnemen aan experimenten en simulaties, waardoor ze hun kennis kunnen toepassen en ervaring kunnen opdoen. Deze interactieve aanpak verbetert volgens deze bijdrage niet alleen het conceptuele begrip, maar bevordert ook kritisch denken, probleemoplossende vaardigheden en samenwerking tussen lerenden.
3. Kosteneffectief alternatief
De auteur zet een Metaverse-platform af tegen het opzetten van een volledig uitgerust laboratorium voor wetenschappelijke experimenten. Bij deze vergelijking vallen deze laboratoria duurder uit. Onderwijsinstellingen beschikken echter vaak al over een soort laboratorium. Dankzij een Metaverse-platform kun je echter vaker experimenten uitvoeren, of ook risicovolle en lastig uit te voeren experimenten toepassen. Uiteraard is het opzetten van een complex experiment in een Metaverse-platform ook makkelijker gezegd dan gedaan, en waarschijnlijk niet heel goedkoop.
4. De kloof tussen theorie en praktijk overbruggen
Bij natuurwetenschappelijk onderwijs is volgens deze bijdrage vaak sprake van een kloof tussen theoretische concepten die in het onderwijs worden geleerd en hun praktische toepassingen. Dankzij een Metaverse-platform kun je deze kloof helpen overbruggen omdat lerenden kennis direct kunnen toepassen en de realistische implicaties van wetenschappelijke principes kunnen zien.
5. Toegankelijkheid en inclusiviteit bevorderen
Socio-economische factoren en fysieke beperkingen kunnen de toegang van lerenden tot hoogwaardig natuurwetenschapsonderwijs belemmeren. Volgens deze bijdrage kunnen deze barrières overwonnen worden dankzij de Metaverse. Studenten met diverse sociaal-economische en sociaal-culturele achtergronden kunnen gelijke toegang hebben tot leerervaringen via het Metaverse-platform voor onderwijs. Dat zou wat mij betreft het geval zijn als al het natuurwetenschapsonderwijs op deze manier zou worden aangeboden, en niet ook nog via dure elite-instellingen. Dit argument speelt in ons land overigens minder een rol. De auteur heeft wat mij betreft wel een punt als de auteur schrijft dat lerenden met fysieke handicaps of beperkingen hierdoor makkelijker kunnen deelnemen aan experimenten en simulaties.
De bijdrage staat ook nog stil bij zaken waar je aan moet denken als je een Metaverse-platform voor ‘science’ gaat toepassen. Je moet bijvoorbeeld de juiste onderwerpen kiezen die aansluiten bij de beoogde doelgroep. De inhoud moet relevant, up-to-date en in lijn zijn de leeruitkomsten. Volgens mij moet je ten aanzien van onderwerpen ook kijken naar de vraag of je een betreffend onderwerp niet ook net zo effectief op een andere manier kunt laten bestuderen. Biedt een Metaverse-platform meerwaarde?
Verder moet je kijken naar de doelgroep. De auteur suggereert dat jongere leerlingen wellicht meer baat hebben bij interactieve spellen en visuele hulpmiddelen, terwijl oudere lerenden eerder baat kunnen hebben bij meer verdiepende tekstgebaseerde inhoud. Ik weet niet of deze argumentatie altijd steek houdt. Maar het is inderdaad van belang om je doelgroep voor ogen te houden.
Uiteraard moet deze aanpak gebaseerd zijn op een goed doordacht curriculum (inclusief passende beoordelingen en evaluatiemethoden). Nieuwere technologieën zoals machine learning kunnen ook bijdragen aan een gepersonaliseerde aanpak. Tenslotte vermeldt deze bijdrage ook aspecten bij het selecteren van de benodigde technologie (zoals schaalbaarheid, gebruikersvriendelijkheid, compatibiliteit en het bevatten van AI-technologie of gamification elementen).
This content is published under the Attribution 3.0 Unported license.
Geef een reactie