Twitter in het onderwijs

Tom Barrett reflecteert op de rol die Twitter kan spelen binnen het onderwijs. Barrett -zelf docent- heeft ervaren dat deze microblog-tool een belangrijke rol kan spelen om leerprocessen mee vorm te geven en ondersteunen.

De auteur beschrijft Twitter als een applicatie die het midden houdt tussen puur a synchrone communicatie (zoals e-mail of weblogs) en synchrone communicatie (instant messaging). Als docent ben je volgens hem in staat het beste van beide vormen van communiceren te combineren, terwijl je maar één applicatie gebruikt.

Je kunt, stelt Barrett, bijvoorbeeld vragen aan je netwerk stellen, en deze vraag herhalen vlak voordat je les geeft. In de les kun je dan de (deels live gegeven) reacties gebruiken. Het artikel bevat ook voorbeelden van vragen die je met een bepaald doel kunt stellen aan je netwerk. Bijvoorbeeld om kennis te ontwikkelen (hoe zou je karakter X in film Y willen typeren?), of om meningen te verzamelen. Je kunt ook je netwerk vragen om bepaalde uitdagingen aan jouw leerlingen voor te leggen.

Barrett vergelijkt Twitter met een permanent stromende rivier. Jij kunt er voor kiezen om een tijdje langs de kant te staan om te kijken hoe de rivier stroomt, maar je kunt ook besluiten een stukje mee te varen.

In zijn bijdrage gaat Tom Barrett ook in op het ontwikkelen van een netwerk. Hij raadt onder meer aan om het Twitter-profiel en de meest recente tweets van iemand te scannen, voordat je besluit hem of haar te volgen.

De auteur legt ook helder uit wat het verschil is tussen following (mensen naar wie jij ‘luistert’), en followers (mensen die naar jou ‘luisteren’). Hij illustreert dit met goede illustraties. Daarnaast gaat hij in op de vraag hoe je er op kunt vertrouwen dat je daadwerkelijk reacties krijgt op jouw tweets. Iets wat belangrijk is, als je Twitter in je les wilt inzetten. Volgens Barrett ligt het omslagpunt bij 80-100 followers. Belangrijk is dat hierbij sprake is van mensen met dezelfde interesses.

Twitter is volgens hem overigens geen vervanger van andere applicaties binnen het onderwijs. Verder benadrukt hij het belang van microbloggen voor communicatie met professionals.

Tom Barrett heeft een relevant artikel geschreven. Wel lopen het didactisch gebruik en het ‘nut’ van Twitter als communicatietool in het algemeen, door elkaar.

Ik ben het ook niet op alle punten met hem eens. E-mail kun je ook gebruiken om bijna synchroon (en kort en bondig) te communiceren. Je kunt immers ook onmiddellijk reageren. Het unieke van Twitter vind ik wel de representatie van de tweets. Reacties van diverse mensen verschijnen in één overzicht. Daarnaast is het gebruik van hash tags erg sterk, vooral in combinatie met de zoekmachine van Twitter.

Twitter is volgens mij ook geen communicatiemiddel voor complexe vragen. Het valt mij op dat mensen reageren als zij in staat zijn om snel een antwoord te kunnen geven. Je investeert m.i. niet heel veel tijd aan vragen van mensen die je niet goed kent, en die je niet persoonlijk benaderen.

Het valt me op dat Barrett op dezelfde manier het Twitter-netwerk vorm geeft, als ik zelf doe. Ik check ook altijd profielen en updates voordat ik een Twitteraar volg, of zelfs mij laat volgen. Twitteraars die alleen reclame willen maken, block ik zelfs.