Edubloggers als network of practice?

Terry Anderson laat de opvattingen van John Seely Brown en Paul Duguid over network of practice (NoP) ' los' op edubloggers. Een NoP heeft overeenkomsten met het concept ' Community of Practice' van Etienne Wenger. Maar er zijn ook duidelijke verschillen, schrijft Anderson. In feite komt het er op neer dat bij een NoP:

• Leden losjes gekoppeld zijn ten opzichte van elkaar. Connecties tussen leden zijn veelal zwak.
• Leden gedeelde interesses en waarden hebben, maar minder met elkaar interacteren dan in een community.
• Leden veel informele relaties hebben (er is ook sprake van informeel leiderschap).
• Leden spontane en informele contacten hebben.
• Leden van een NoP kennen elkaar vaak niet persoonlijk. Er is sprake van vrijwillig en open lidmaatschap.

Anderson geeft daarbij ook aan (op basis van onderzoek) dat wederkerigheid (jij brengt wat omdat je ook wat kunt halen) bij een NoP veel minder een rol speelt. De belangrijkste reden om in een NoP te participeren, blijkt de versterking van het sociale kapitaal te zijn. Ook is het van belang dat sprake is van een kritische massa aan leden, wil een NoP functioneren.

Volgens Anderson vormt het 'losse conglomeraat' van edubloggers ook een NoP. Hij beschrijft summier hoe je je als edublogger een positie tussen de andere edubloggers kunt verwerven Anderson concludeert onder meer:

Nobody knows how many members there are in this network, nor who are the formal NoP leaders. The discourse across the network is hardly homogeneous. But Edubloggers do seem to be a network of individuals that “interact through information exchange in order to perform their work, asking for and sharing knowledge with each other.” Wikipedia. Of perhaps more interest and the subject of needed research is the effect of the Edublogger Network of Practice on its members and more importantly on the wider teaching and learning community.

Een paar opmerkingen hierbij:

• Niet om het één of ander. Maar een aantal jaren geleden heb ik -zonder het betreffende werk van Seely Brown en Duguid te kennen- ook een onderscheid gemaakt tussen leren in een community en leren in een netwerk. Een relevant onderscheid, dat volgens mij aan relevantie toeneemt door de opkomst van applicaties als Twitter. Bij Twitter is het netwerk nog ' losser gekoppeld', dan bij weblogs.
• Ik vraag me af of er bij edubloggers sprake is van een vorm van leiderschap. Goed: de ene heeft meer lezers dan de ander, schrijft vaker of krijgt meer reacties. Maar is dat leiderschap?
• Anderson houdt volgens mij onvoldoende rekening met de diversiteit tussen edubloggers. Edubloggers hebben allemaal belangstelling voor technologie en leren. Maar de ene schrijft meer over tools, de ander meer over didactiek, een derde over de persoonlijke werksituatie en een vierde legt de nadruk op conceptuele vraagstukken.
• Anderson houdt m.i. onvoldoende rekening met de ontwikkeling van het netwerk van edubloggers. In de loop der jaren heb ik een flink aantal edubloggers persoonlijker leren kennen, en er een sterkere band mee ontwikkeld. Gemeenschappelijk bezochte congressen, edublog diners en TeachMeet-sessies hebben hier m.i. aan bij gedragen. Een (deel van een) netwerk kan dus ook minder 'losjes gekoppeld' worden. Wellicht dat een netwerk uit kan groeien tot een ' gemeenschap'.
• De laatste twee punten leiden er toe dat ik -net als Scot Leslie in zijn reactie op Terry Anderson- betwijfel of sprake is van 'één netwerk van edubloggers'. Ik geef toe: wat dat betreft is bij mij ook sprake van voortschrijdend inzicht.