Tony Karrer vindt het vreemd dat leermanagementsystemen/elektronische leeromgevingen steeds vaker web 2.0-tools herbergen zoals weblogs, wiki's en social netwerk toepassingen. Voor deze toepassingen zijn immers prima separate applicaties beschikbaar.
Karrer verwijst daarbij naar twee modellen van social learning van Dave Wilkins. In het eerste model wordt formeel leren ondersteund door meer informele online leeractiviteiten, in het tweede model is formeel leren één van de onderdelen van een breed pallet aan leeractiviteiten.
Ik kijk genuanceerder hier tegen aan dan Tony Karrer (nog los van het feit dat ik al langer geleden af ben gestapt van de dichotomie formeel-informeel leren). Sommige web 2.0-applicaties lenen zich volgens mij minder goed voor integratie binnen een LMS of ELO. Ik denk daarbij aan toepassingen à la LinkedIn die het moeten hebben van een organisatieoverstijgend netwerk. Weblogs richten zich ook vaak op een doelgroep die niet beperkt is tot de eigen organisatie.
Maar bijvoorbeeld een wiki kun je uitstekend gebruiken met alleen collega's of met leerlingen. En er is ook niets mis met een directeur die een weblog gebruikt voor communicatie met medewerkers. Een microblogtool vind ik ook zo'n typische applicatie die je prima kunt gebruiken voor interne communicatie. Ontwikkelaars van LMS-en/ELO's hebben daarbij dan de keuze: integreren van bestaande web 2.0-tools, of zelf ontwikkelen. Voor de eindgebruiker maakt deze keuze overigens niets uit.
Bovendien valt me juist ook op dat er heel wat medewerkers zijn die niet staan te wachten op een scala aan applicaties die gebruikt worden voor leren en werken. Zij waarderen het juist als zij één portaal kunnen gebruiken voor tal van functionaliteiten voor leren/werken binnen de organisatie of met 'vrienden' binnen en buiten de organisatie. Een modern LMS/ELO kan hiervoor goed worden gebruikt.
This content is published under the Attribution 3.0 Unported license.
Wilfred,
Integratie van web 2.0 toepassingen in LMS/ELO levert wat extra’s op. De gebruiker vult ook zijn persoonlijke toolbox. Immers, de geboden functionaliteit(en) kunnen ook in ander verband/situaties gebruikt worden. Dat kan direct, want veel van deze toepassingen zijn gratis.
Even over weblogs in een ELO/LMS, het hangt ervan af hoe je een weblog wilt inzetten. Van oorsprong was bloggen tot een digitaal dagboek? Waarom dan bijvoorbeeld de BPV verslaglegging niet binnen de ELO (dus de gesloten omgeving). Mijn ervaring leert dat het ook wel veilig voelt als niet de hele wereld overal bij kan. Voor docenten is alles op 1 plaats (daar waar het hun onderwijs betreft) ook wel handig, en als het weblogs zijn..laatste post staat boven aan. Een weblog kan ook goed ingezet worden om te refelecteren, ook daar hoeft niet de hele wereld van mee te genieten. Trouwens de meeste ELO’s genereren evt een RSS feed als je dat zou willen en is de deur weer open.
Bij alles geldt wat mij betreft: de didactische overweging om een bepaald instrument in te zetten en leerlingen de instrumenten (en keuzes)aanbieden. Niet omdat het gratis is of een hype is die de jongeren zoveel gebruiken (zie de post over microbloggen door jongeren).
Beste Wilfred,
Ik denk dat een zinvolle web20-toepassing binnen een ELO juist vanwege de bslotenheid achter het wachtwoord wel degelijk zin heeft. Weliswaar is het gebruik van de ELO bij velen op de scholen het stadium van archiefkast nog niet ontgroeid, maar dat neemt niet weg dat na de vrije ontwikkeling op het web de besloten toepassingen binnen een ELO hun weg wel zullen vinden.
Liefhebbers van een voorbeeld kunnen via mijn naam zo’n toepassing vinden.
@Johannes: eens. Dat bedoel ik met dat ‘portaal’.
@Karin Winters: ook mee eens. Vanwege het wenselijke besloten karakter zou ik daarom liever niet gebruik maken van blogs bij persoonlijke reflecties (maar bijv. van een e-portfolio).
@Erwin de Vries: dat geloof ik ook, ja. Ik zal eens naar die toepassing kijken.