eSchool News rapporteert over een onderzoek waaruit blijkt dat er technologische en 'menselijke' factoren zijn die de adoptie van web 2.0 in het onderwijs bemoeilijken. Met name social networking tools worden nauwelijks binnen het onderwijs ingezet. (Je kunt overigens vraagtekens plaatsen bij de afbakening van web 2.0 in dit onderzoek)
Belangrijke 'menselijke' factoren om social networking niet in het onderwijs in te zetten, zijn:
- De behoefte van docenten om 'passend gebruik' van deze applicaties te kunnen monitoren.
- Gebrek aan expertise om deze tools op een goede manier binnen het onderwijs in te zetten.
- De opvatting van docenten dat je met deze tools geen goed onderwijs kunt organiseren.
Met name de eerste en laatste factor weerspiegelen wat mij betreft een behoorlijke mate van docent-gecentreerdheid.
Technologische drempels hebben te maken met de veiligheid van leerlingen (scoort erg hoog), zorgen omtrent beveiliging van data en beperkte technologische ondersteuning.
Ondanks dat gebrek aan expertise bij docenten als belemmerende factor wordt aangemerkt, blijken het volgens het artikel ook de docenten te zijn, die het gebruik van web 2.0 binnen het onderwijs juist stimuleren. De auteur constateert verder dat ook studenten het gebruik van social software bevorderen. Daarom concludeert deze bijdrage dat de acceptatie van web 2.0 in het onderwijs een ontwikkeling 'van onderop' is.
In hetzelfde artikel haalt eSchool News een ander onderzoek aan waaruit een kloof zou blijken
tussen technologie die jongeren op school gebruiken, en de tools die zij 'in eigen tijd' gebruiken om te interacteren.
The CoSN research reveals a disconnect between thought and action when it comes to using Web 2.0 technologies in schools. (…) While there was broad agreement that Web 2.0 applications hold educational value, the use of these tools in American classrooms remains the province of individual pioneering classrooms.
Ook uit dit onderzoek blijkt dat docenten vooral bezorgd zijn om de veiligheid van jongeren.
De auteur van dit artikel behoort overduidelijk tot de 'school' die van mening is dat je bij de inzet van technologie binnen het onderwijs, moet aansluiten bij de tools die jongeren al gebruiken. Ik ben geneigd meer naar de context te kijken, en daar de inzet van technologie op af te stemmen. Het valt me verder op dat de respondenten niet ingaan op de overdaad aan applicaties waar je over kunt beschikken. Ook wordt met geen woord gerept over de diversiteit in het gebruik van web 2.0-applicaties door jongeren. De grote nadruk die respondenten op veiligheid leggen, kom je in het Nederlandse onderwijs volgens mij weer minder tegen.
Beide onderzoeken zullen tenslotte een geruststelling zijn voor web 2.0-adepten aan deze kant van de oceaan. In de VS loopt het onderwijs op dit gebied duidelijk niet voor.
This content is published under the Attribution 3.0 Unported license.
De vraag is wat er mis is met docent-gecentreerdheid, wanneer leerlingen daar zelf om vragen. Zoals onlangs bleek uit een interne enquete onder onze HAVO-leerlingen, waarbij de persoonlijkheid van ’n docent met een goed verhaal bovenaan het wensenlijstje van de leerlingen stond.
Belemmeringen zie ik zelf in het momenteel overvolle programma – waar ik op het ROC wel tijd had (en kreeg) voor innovatie, ervaar ik het VO toch veel meer als ’n rat-race.