De rol van i-coaches bij de invoering van nieuwe technologie in het onderwijs

I-coaches kunnen een belangrijke rol vervullen bij de invulling van twee succesfactoren bij de invoering van blended en online leren. Gisteren heb ik weer een bijdrage geleverd aan de masterclass ‘Bruggen bouwen’ van Kennisnet en saMBO-ICT. Binnen deze masterclass wordt het belang van i-coaches benadrukt.

Bij de invoering van blended en online leren hebben we te maken met een aantal belangrijke uitdagingen, zo heeft ook het onderwijs tijdens de Coronacrisis geleerd. Twee van die uitdagingen zijn:

• Het realiseren van een goed ontwerp en een effectieve didactiek.
• Het bevorderen van sociale verbondenheid.

Deze twee onderwerpen hebben te maken met expertiseontwikkeling. Deze expertiseontwikkeling vraagt om professionalisering en pedagogisch-didactische ondersteuning van docenten. I-coaches kunnen hierbij een belangrijke rol spelen.

Het belang van i-coaches blijkt ook uit studies naar onderwijsinnovaties en de invoering van blended learning.

Daarbij zijn drie factoren vooral van belang:

1. Strategie. Bijvoorbeeld een gedeelde visie als team of consensus over te bereiken doelen. De ‘lijn’ moet de ontwikkeling steunen en er verantwoordelijkheid voor willen dragen.
2. Structuur. Denk daarbij ook aan het werken aan attitude, bewustzijn en deskundigheid van medewerkers.
3. Support. Hier maakt ontwikkeltijd een belangrijk deel van uit, maar ook technische en didactische ondersteuning.

Op twee thema’s ben ik uitgebreider ingegaan. Ik heb daarbij benadrukt dat je het gebruik en de toegevoegde waarde van leertechnologie in lijn moet brengen met je strategische doelen. Voorbeelden zijn dan het realiseren van een krachtige leeromgeving, flexibilisering van het onderwijs, het bereiken van nieuwe doelgroepen of het reduceren van de CO2-uitstoot.

Verder spelen het werken aan attitude, bewustzijn (waartoe deze innovatie?) en deskundigheid van medewerker een belangrijke rol bij de invoering van blended learning.

Vaak proberen we aan ‘attitude, het bewustzijn en de deskundigheid medewerkers’ te werken via studiedagen, trainingen en/of online cursussen.
Deze aanpak heeft echter een aantal tekortkomingen:

• De activiteiten zijn eenzijdig gericht op deskundigheid medewerkers (niet op attitude, niet op bewustzijn).
• Er is vaak sprake van ‘one size fits all’. Er wordt veelal onvoldoende rekening gehouden van verschillende attitudes en expertise van de aanwezigen.
• Dergelijke activiteiten stellen leren in feite als gebeurtenis voor, niet als proces.
• Er is sprake van een gebrekkige transfer naar de werkvloer.

Het kan echter ook anders. Ik gebruik het WICER-model waarin werkplek leren, informatieverwerking, coaching, educatie en reflectie integraal aan bod komen. I-coaches spelen bij verschillende onderdelen van dit model een belangrijke rol.

Onderzoek (Joyce & Showers, 2003 (pdf)) laat zelfs zien dat coaching van groot belang is voor transfer van het geleerde tijdens workshops naar de dagelijkse praktijk. Zo blijken docenten die zijn gecoacht, nieuwe strategieën vaker en bekwamer toe te passen dan docenten die niet zijn gecoacht, maar wel dezelfde basisopleiding hebben gehad. Docenten die zijn gecoacht onthouden en vergroten hun vaardigheden bovendien na verloop van tijd. Bij niet—gecoachte docenten is dat niet het geval.

Hieronder vind je mijn dia’s:

This content is published under the Attribution 3.0 Unported license.