Gaat Universal Design for Learning de benadering van leerstijlen achterna?

Er is de laatste jaren op het gebied van technology enhanced learning veel aandacht voor Universal Design for Learning (UDL). Deze benadering gaat ervan uit dat onderwijs zodanig moet worden ontworpen, dat het onderwijs toegankelijk is voor alle lerenden. Dus ook voor lerenden met een beperking. Volgens het artikel Lessons (not) learned: The troubling similarities between learning styles and universal design for learning is er echter het een en ander aan te merken op deze benadering. Volgens de auteur kun je UDL namelijk vergelijken met het inmiddels in diskrediet zijnde concept van leerstijlen.

De auteur stelt dat het doel van UDL is onderwijservaringen te ontwerpen die alle lerenden in staat stellen hun unieke manieren van leren af te stemmen op “varied modes of engagement, information representation, and expression of learning“. UDL zou daarmee het leren voor alle lerenden in alle settings kunnen verbeteren. Een voorbeeld is het aanbieden van aparte gesproken en geschreven bijschriften van video’s, zodat lerenden de inhoud kunnen lezen of beluisteren. Als leerinhouden in meerdere modi beschikbaar zijn, kunnen lerenden volgens de auteur kiezen op welke manier zij het beste leren, kiezen op welke manier zij beoordeeld worden en kiezen uit manieren die hen het meeste motiveren om te leren.

Put simply, UDL proposes that education should match the diverse ways that students learn.

Volgens de auteur zou deze vergaande benadering moeten worden ondersteund door een sterke theorie, operationalisering, en onderzoek. Daar ontbreekt het echter aan. Volgens de auteur vertoont UDL daarmee belangrijke overeenkomsten met het concept van leerstijlen:

1. 1. Er is geen bewijs dat de toepassing van leerstijlen en UDL leidt tot betere leerresultaten.
   2. Je zou eigenlijk onderzoek moeten doen binnen onderwijsomgevingen. Dat maakt de operationalisering van zowel van leerstijlen als UDL ingewikkeld. Daardoor is het lastig om effecten te beoordelen.
   3. Zowel leerstijlen als UDL benadrukken het belang van diversiteit, in plaats van universaliteit, in hoe mensen leren. Effectieve leerstrategieën zijn echter universeel.
   4. Vanwege de nadruk op diversiteit in leren, gaan leerstijlen en UDL ervan uit dat instructie moet aansluiten bij de specifieke manieren waarop lerenden leren.
   5. Leerstijlen en UDL baseren zich beiden zich op overgeneralisaties uit de neurowetenschappen.

De auteur pleit er niet voor om afscheid te nemen van UDL. Hij benadrukt het belang van de toegankelijkheid van het onderwijs voor alle lerenden. Bovendien bevatten de UDL richtlijnen enkele principes waarvan we weten dat ze leiden tot effectief leren zoals het stellen van duidelijke doelen, ‘scaffolding‘, het bevorderen van samenwerking, of het geven van feedback. De potentie van UDL is volgens hem juist  reden om deze benadering zorgvuldig te onderzoeken en het niet kritiekloos te accepteren.

Strong claims about the impact of UDL and calls for its universal adoption are not supported with strong evidence. (…) UDL proponents need to learn from the flaws of learning styles and follow amore scientifically sound path forward.

(Je vindt het betreffende artikel niet vrij toegankelijk online. Ik heb het via de online bibliotheek van de Open Universiteit geraadpleegd).

This content is published under the Attribution 3.0 Unported license.