Tony Bates becommentarieert een blogpost die deze conclusie inderdaad trekt. Bates plaatst enkele rake opmerkingen bij deze conclusie. Het is nogal zinloos om online onderwijs te vergelijken met face-to-face onderwijs, zonder rekening te houden met diverse variabelen die hierbij van invloed zijn.
De blogpost die Tony Bates bespreekt is How does virtual learning impact students in higher education? van Stephanie Riegg Cellini. De auteur bespreekt hierin een groot aantal onderzoeken en constateert:
- Online cursussen leiden over het algemeen tot slechtere studieprestaties dan klassikale cursussen.
- Met name studenten die minder goed ‘academisch’ zijn voorbereid en studenten die alleen een bachelordiploma willen behalen, behalen slechtere studieprestaties.
- Online onderwijs tijdens de COVID-19 pandemie heeft geleid tot meer voortijdig stoppen met cursussen.
- Enkele nieuwe studies wijzen echter ook op enkele positieve effecten van online leren.
Bates vat de door Cellini besproken studies samen in zijn uitgebreide blogpost. Vervolgens plaatst hij opmerkingen die in de kern op het volgende neerkomen:
- Het zijn vooral lerenden uit achtergestelde groepen die bij online leren slechter presteren of eerder uitvallen. Volgens Bates is echter niet sprake van rampzalig slechtere resultaten (5-10%). Persoonlijk vind ik een elke grotere kloof problematisch.
- De onderzoeken vergelijken online onderwijs met face-to-face onderwijs. Er is echter sprake van zeer veel variabelen die leerprestaties en voortijdige uitval kunnen beïnvloeden. De verschillen binnen een variabele -zoals de kwaliteit van het doceren- kunnen groter zijn dan de verschillen tussen variabelen (de modaliteiten). Je weet echter niet wat de oorzaak van deze verschillen is. Met andere woorden: zo maar online versus face-to-face onderwijs met elkaar vergelijken is zinloos.
- Je moet vooral de variabelen of voorwaarden voor succes onderzoeken, niet alleen de modaliteit. De betreffende onderzoeken hebben naar veel verschillende variabelen gekeken, zoals type student of vakgebied. Geen enkel onderzoek heeft echter naar de gehanteerde didactiek of het onderwijsontwerp gekeken. In een aantal onderzoeken is ook alleen het medium veranderd, maar is de wijze van onderwijs verzorgen gelijk gebleven. Hoorcolleges zijn bijvoorbeeld vervangen door online hoorcolleges. Je moet echter investeren in een ander ontwerp.
- Met name tijdens de Coronacrisis was er geen tijd om het ontwerp en de didactiek aan te passen. Daarom is het niet verbazingwekkend dat tijdens de pandemie er sprake is van minder goede leerresultaten en meer uitval. Er is bijvoorbeeld weinig aandacht geweest voor het doorbreken van het isolement van lerenden. Bij online cursussen moet je investeren in zaken als duidelijk gecommuniceerde leerresultaten, een regelmatig tempo, ondersteuning door de docent, een gevoel van gemeenschap met andere studenten. Daar is tijdens de pandemie weinig ruimte voor geweest.
- Veel lerenden konden niet kiezen tussen online of face-to-face onderwijs. Het was online onderwijs of geen onderwijs. Veel lerenden kampten ook nog met de nodige praktische moeilijkheden als gevolg van de pandemie. Dan is het volgens Bates logisch dat dit ten koste gaat van de prestaties. Tegelijkertijd heeft online leren er ook voor gezorgd dat bepaalde studenten nu een diploma hebben behaald, terwijl men mogelijk was uitgevallen als het onderwijs maanden had stilgelegen.
- Cellini gebruikt volgens Bates een zeer selectieve lijst van onderzoeken waarin online leren/afstandsonderwijs wordt vergeleken met fysiek onderwijs, ter versterking van het punt dat zij wil maken. Zij kijkt bijvoorbeeld niet naar een bekende meta-studie -ook alweer uit 2010- waaruit blijkt dat vooral blended learning leidt tot goede leerresultaten omdat lerenden daarbij meer tijd aan taken besteden.
Bates stelt terecht:
The issue is not which is better, but how do we make the teaching, in whatever form, effective for the students who are in those courses.
This content is published under the Attribution 3.0 Unported license.
Geef een reactie