In How AI will rescue us from online learning’s ‘bad television’ levert hoogleraar David Shrier forse kritiek op de huidige vormen van online leren. Tegelijkertijd schetst hij een perspectief waarin artificiële intelligentie (AI) helpt de kwaliteit van online leren spectaculair te verbeteren.
Volgens Shrier bestaat online leren vaak uit het opnemen en ontsluiten van een drie uur durend hoorcollege. Traditionele hoorcolleges zelf zijn volgens hem kostenefficiënt, maar niet effectief. De online versies ervan leiden tot nog dramatischer resultaten.
Bij ‘online’ mis je mentale signalen die nodig zijn om je te kunnen concentreren. Verschillende factoren, zoals omgevingsgeluid, gebrek aan drie-dimensionaliteit en andere sfeerelementen, zorgen voor veel afleiding. Een online webinar combineert alle tekortkomingen van traditionele hoorcolleges met alle tekortkomingen van elektronische afleiding:
It’s not just bad television, it’s bad community-access television.
David Shrier meent dat AI, in combinatie met inzichten uit cognitieve wetenschap, kan leiden tot verbeteringen. Online leren zou dankzij deze combinatie zelfs beter kunnen worden dan face-to-face leren.
Er kan volgens hem sprake zijn van meer actieve participatie en betere leerresultaten. De afstandelijkheid van het digitale medium kan meer ruimte voor diversiteit in het discours helpen bevorderen omdat bepaalde groepen lerenden online gemakkelijker kunnen participeren. Dankzij online leren is het ook eenvoudiger gastdocenten van buitenaf bij het onderwijs te betrekken.
Dankzij technologie kun je verder online leren minder ‘eenzaam’ en passief maken. Bij face-to-face leren kun je lerenden in kleine groepen laten werken, waarbij jij als docent je beweegt tussen die groepen.
Shrier schrijft dat hij samen met een bedrijf met behulp van AI leeromgevingen heeft gebouwd die ‘realtime’ samenwerking stimuleren en zowel video- als chatgesprekken meer leerzaam maken. Geavanceerde analyses en simulaties bevorderen daarbij betrokkenheid en prestaties van lerenden. De auteur stelt dat hij hiermee voortijdige uitval tot bijna 0 heeft weten te reduceren. Op deze manier kun je volgens hem grootschalig online onderwijs van goede kwaliteit verzorgen. Technologie faciliteert samenwerken op kleine schaal, en het geven van meer persoonlijke begeleiding.
Helaas werkt David Shrier in How AI will rescue us from online learning’s ‘bad television’ niet verder uit hoe het ontwerp van zijn online onderwijs er concreet uit ziet. Welke leeractiviteiten voeren lerenden uit, hoe worden zij begeleid, hoe ziet de gebruikte leeromgeving uit, welke rol speelt technologie bij het faciliteren van samenwerking en interactie, bij begeleiding en bij het monitoren van leergedrag?
Verder maakt Shrier ook wel een karikatuur van huidige vormen van online leren en doet hij daarmee menig docent ernstig tekort. Natuurlijk zijn verbeteringen mogelijk en noodzakelijk. Het beeld van urenlange monologen via online video of synchrone online sessies herken ik bepaald niet.
This content is published under the Attribution 3.0 Unported license.
Geef een reactie