Het afgelopen jaar zijn we massaal overgegaan op online conferenties, webinars en virtuele klas-sessies. We hebben echter gemerkt dat het complex is om echte menselijke connecties tot stand te brengen bij synchroon, live, online leren. Volgens Ali Shahbaz zou virtual reality weleens een alternatief kunnen vormen voor sessies via Zoom of Teams.
De Amerikaanse Civil Air Patrol (CAP), onderdeel van de luchtmacht, heeft recent haar jaarlijkse Cadet Programs Conference gedurende drie dagen via het virtual reality-platform Virbela verzorgd. Met behulp van dit platform kun je virtuele werelden met sociale ruimtes creëren die mensen juist vaak missen als zij op afstand leren en werken. De ontwikkelaars profileren zich daarbij als ontwikkelaars van meeslepende 3D-omgevingen die zorgen voor aanwezigheid en een emotionele band alsof je fysiek bij elkaar bent.
De CAP heeft met behulp van dit platform een heus conferentiecentrum ontwikkeld, compleet met een auditorium, paviljoens, lokalen en een strand. Deelnemers konden virtuele avatars maken, mede op basis van een assortiment aan kledingstukken. Zij konden real-time communiceren met honderden andere virtuele personen. Er werd onder meer gebruik gemaakt van ruimtelijke audiotechnologie, dat leidde tot een meeslepende audiovisuele ervaring. De kosten bedroegen $ 75 per deelnemer. Hierdoor, en doordat deelnemers geen reis- en verblijfskosten hoefden te maken, was deze conferentie ook toegankelijk voor deelnemers die het anders niet zouden kunnen betalen. Er was vanwege minder reistijd ook meer ruimte voor de inhoud.
De ervaringen van deze online conferentie waren positief, aldus de auteur. Er was sprake van meer verbondenheid dan normaliter het geval is bij live online sessies.
De toegankelijkheid werd wel beperkt door problemen met elektriciteit (denk aan de beelden uit Texas) of omdat deelnemers niet over een voldoende krachtige computer met snel internet beschikten.
Ali Shahbaz ziet in de toekomst meer uitdagingen (o.a. accepteren mensen deze innovatie?), maar vooral ook mogelijkheden (onder andere voor leren, opleiden en onderwijs).
Mijn opmerkingen
Dergelijke 3D-omgevingen zijn bepaald niet nieuw. Meer dan vijftien jaar geleden heb ik voorspeld dat digitale leeromgevingen ‘3D’ zullen worden. Deze voorspelling is vooralsnog niet uitgekomen. Je ziet wel dat de ontwikkeling van virtual reality, waarbij je geen speciaal apparaat nodig hebt, doorzet.
Ik ben in inderdaad vooral benieuwd naar de impact op zaken als ‘social presence’. Voelen we ons meer verbonden binnen een virtuele realiteit, in vergelijking tot omgevingen als Zoom of Google Meet? Hebben we meer zicht op non-verbale signalen? Kunnen we een sterker gemeenschapsgevoel creëren via 3D-omgevingen?
Daar zal meer onderzoek naar gedaan moeten worden. Bij één positieve ervaring, zoals de online conferentie van de Civil Air Patrol, kan immers ook sprake zijn van het befaamde ‘novelty effect’.
This content is published under the Attribution 3.0 Unported license.
Geef een reactie