Michele Smith en Zane L. Berge verkennen hoe de social learning theorie van Albert Bandura vorm krijgt binnen virtuele omgevingen, en dan in het bijzonder binnen Second Life (SL). Volgens de auteurs komen drie kernelementen van Bandura's theorie binnen SL tot uiting: leren door te observeren, imiteren en voorbeeldgedrag nadoen.
Smith en Berge geven daar verschillende voorbeelden van. Zij concluderen dat SL veel potentie heeft voor nieuwe vormen van afstandsleren (distance education 2.0). Volgens de auteurs kun je alleen geen attitudes en emotionele acties in SL observeren, imiteren en voordoen.
De auteurs vergeten dat één van de sterke kanten van SL is dat je daarin je fantasie vrij baan kunt geven. Je kunt gedrag vertonen dat je in het echte leven onmogelijk kunt laten zien (teleporteren of vliegen), of dat onwenselijk is (zoals veel te hard rijden). Hierbij heb je niets aan de drie kernelementen van Bandura's theorie.
This content is published under the Attribution 3.0 Unported license.
Interessant artikel. Leuk is dat deze auteurs voor de verandering eens níet gebruik maken van constructivisme, zelfs niet van behavoirisme, maar van deze alternatieve theorie die ze dus de ‘Social Learning Theory’ noemen (Bruner, 1990). Het is een soort combi van de beide netgenoemde stromingen.
Deze theorie bestaat uit drie elementen:
1. Observeren
2. Imitatie
3. Gedrag modelleren
Deze theorie geeft net weer een ander perspectief op het leren (in virtuele werelden) en dat sprak mij wel aan.