Oud-collega Harm Weistra attendeerde mij op het artikel "Web 2.0 – e-
2.0 – quality 2.0? Quality for new learning cultures" van Ulf Daniel Ehlers (van de universiteit van Duisburg-Essen). In dit artikel -dat alleen online te koop is– gaat Ehlers met name in op nieuwe vormen van e-learning, en de gevolgen voor kwaliteitszorg van e-learning.
Ehlers start met een beschrijving van de ontwikkeling van e-learning 1.0 naar e-learning 2.0 (waarover al veel is geschreven). Opvallend hierbij is dat Ehlers leren in communities of learners als één van de kenmerken van 'e-learning 2.0' beschrijft, terwijl m.i. juist leren in (online) netwerken vaker voorkomt bij nieuwe manieren van e-leren. Andere kenmerken zijn onder meer:
- Van doceren naar leren.
- Van acquisitie naar participatie.
- Van meer formeel naar meer informeel leren.
- Van leermanagementsysteem naar persoonlijke leeromgeving.
- Van cursusmateriaal naar content die in een actief en creatief proces van "rip, mix and learn" wordt ontwikkeld.
Samenvattend stelt Ehlers dat
e-learning 2.0 involves fundamental and profound
changes. Not only does the form of learning itself become a topic in the process but also
the principle of how learning functions is partially redefined and cannot be grasped by
using existing learning-theoretical approaches.
Vervolgens behandelt de auteur kwaliteitszorg voor e-learning 2.0. Volgens hem is het evalueren van leercontent en leerprocessen, certificering en accreditatie van programma's en instituten steeds belangrijker geworden. Hoe vindt dat plaats binnen het fundamenteel andere e-learning 2.0, zo vraagt hij zich af? De geldende manieren gaan immers uit van een expertmodel en van manieren van standaardisatie, die slecht passen bij de kenmerken van e-learning 2.0.
Ehlers ziet dat bij e-learning 2.0 leermethoden en kwaliteitsontwikkeling dicht tegen elkaar aan gaan kruipen. Zelfevaluaties (met feedback van docenten), feedback (met name van peers), reflectie en aanbevelingen (social recommondations) worden daarbij steeds belangrijker. Ook impliceert dit dat je vooral moet kijken naar de individuele ontwikkeling van lerenden en naar hun performance. Ehlers haalt daarbij studies aan die laten zien dat deze manieren van kwaliteitsontwikkeling ook daadwerkelijk 'werken'.
Hij besteedt ook aandacht aan de rol van het elektronisch portfolio bij quality assessment. Een laatste manier van kwaliteitsontwikkeling -die nog in de kinderschoenen lijkt te staan- is evaluatie gericht op een doelgroep:
One way of doing so is, for example, asking the learners not only to
answer questions on an evaluation questionnaire but also at the same time to inquire
into how important, respectively, relevant they deem this evaluation item for a learning process. Is the item irrelevant to a learning process than it is evaluated to be of
small importance and consequently is not taken into account as much as other items as
far as the overall evaluation is concerned.
Ehlers illustreert dat e-learning 2.0 tot een nieuwe cultuur van doceren en leren leidt. Terecht benadrukt hij ook dat dit tot andere manieren van kwaliteitszorg, evaluatie en beoordelen zouden moeten leiden. Er moet immers sprake zijn van een integrale aanpak, waarbij manieren van beoordelen congruent moeten zijn aan manieren van leren.
Ik vermoed dat op dit gebied de weerstanden nog groter zullen zijn dan op het gebied van andere manieren van leren met behulp van nieuwe technologieën. De trend op het gebied van beoordelen lijkt vandaag de dag immers in de richting te gaan van centralisering, uniformering en meten of kennis gereproduceerd kan worden.
Referentie:
Ehlers, U.D. (2009). Web 2.0 – e-learning 2.0 – quality 2.0? Quality for new learning cultures. In: Journal: Quality Assurance in Education, 17, 3, 296 – 314
Zonde, overigens, dat Ehler's bijdrage niet vrij toegankelijk beschikbaar is. Dat is toch ook een kenmerk van 'e-learning 2.0'.
This content is published under the Attribution 3.0 Unported license.
Geef een reactie