Ik heb me vermaakt bij de plenaire sessie van de eerste dag van de Online Educa Berlin. Drie sprekers, met een eigen stijl. Maar allen met dezelfde boodschap: het onderwijs moet transformeren om beter aan te sluiten op de eisen die de hedendaagse samenleving stelt. We moeten intensiever gebruik maken van technologie om leren meer flexibel te maken, minder "one size fits all", en om een groter beroep te doen op de competenties die de huidige samenleving van burgers vraagt.
Een boodschap die je wel vaker hoort in Berlijn (en ook op andere congressen). De praktijk is helaas door tal van redenen weerbarstiger. De manier waarop deze boodschap er ingehamerd werd, was divers en mede daardoor de moeite waard. Opvallend twee van de drie sprekers gebruikten geen slides.
Lord David Putnam (o.a. ex-fimproducent van The Killing Fields) schetste het beeld van een wereld die te maken heeft met ernstige, grootschalige en complexe uitdagingen (zoals klimaatveranderingen). Hij sprak van 'Planet Change'/ Het onderwijs zou een belangrijke rol moeten spelen om jongeren daar op voor te bereiden, maar doet dat niet. Hij liet een fragment zien van de film We are the People, waarin onder meer Ken Robinson het onderwijsssyteem bekritiseert dat nog steeds volgens een industrieel model wordt vormgegeven (absolute kijktip!). Hij illustreerde ook dat dankzij nieuwe technologie jongeren veel meer in staat zijn om content te produceren (bijvoorbeeld via YouTube), maar dat het onderwijs in feite volstrekt onvoldoende gebruik maakt van user generated content.
Putnam ging ook kort in op de mogelijkheden van educatieve games, die steeds meer mogelijkheden bevatten voor co-creatie. Hij pleitte ook voor een andere manier van geletterdheid. Jongeren moeten leren beelden te begrijpen en op waarde te schatten. Het onderwijs heeft daarin een taak, ook om bijvoorbeeld onwetendheid ten aanzien van de maatschappelijke uitdagingen tegen te gaan. Bijvoorbeeld om er voor te zorgen dat mensen hun levensstijl overdenken (duurzaam consumeren). Putnam ziet daarin een rol weggelegd voor games, waarmee je consequenties van je handelen expliciet kunt maken. Games noemde hij ook potentiële laboratoria voor ethische en morele vraagstukken. Via games stimuleer je imaginair denken. Docenten zijn hier minder toe in staat.
Brian Durrant van de London Grid for Learning schetste ook een beeld van grote veranderingen, en ging in op de vraag hoe London Grid for Learning daar mee om gaat. De London Grid for Learning is een initiatief dat er voor zorgt dat alle scholen (2600) en bibliotheken in London via glasvezel op internet zijn aangesloten. Ze leveren ook 50 gezamenlijke services, zoals een aanmeldmodule.
Het gaat volgens Durrant echter niet om technologie, maar om de noodzakelijke transformatie van onderwijs en leren. Hij schetst ook een ontwikkeling waarin technologie beroepen (denk aan een arts) drastisch heeft veranderd.
Jongeren publiceren video's die door meer dan 66 miljoen mensen zijn bekeken, terwijl een programma als X-factor door 12 miljoen mensen wordt bekeken. Het onderwijs lijkt echter nauwelijks beroerd te worden door technologie. Er is dus sprake van democratisering van het publiceren, en Durrant verwacht dat het onderwijs ook zal democratiseren. In London probeert hierop in te spelen door jongeren hiervoor een leerplatform te bieden: London MLE.
The London MLE is an integrated learning management system powered by the Fronter Platform. Offering a range of tools for learning and collaboration online, the London MLE was selected in 2007 by London’s local authorities, working collectively as The London Grid for Learning, as the preferred platform for London schools.
Brain Durant liet zien dat lerenden dankzij dit platform meer geïnspireerd en gemotiveerd worden, dat sprake is van flexibel, en continue leren, en dat men het gevoel heeft iets te bereiken. Dankzij dit platform werken scholen ook beter samen, en kunnen leerlingen gemiste lessen inhalen en ook buiten school leren. Leerlingen in achterstandswijken vinden de MLE 'cool' en krijgen zo een reden om te schrijven en gehoord te worden.
Durrant ging ook in vogelvlucht in op geleerde lessen. Bijvoorbeeld dat een succesvolle invoering van ICT voor 70% afhankelijk is van change management of dat leiderschap is belangrijk om autonome scholen te laten samenwerken. Hij presenteerde ook een aardig model rond verandermanagement.
Verder benadrukte hij het belang van ondersteunende wetgeving, een duidelijke governance structuur, en een organisatie als de London Grid die serve & lead als uitgangspunt hebben (en underpromise and over deliver. Op technisch gebied raadde hij aan single sign on als eerste te regelen, en om niet te bezuinigen op bandbreedte. En natuurlijk: communicatie, communicatie, communicatie (weten we allemaal, brengen we lang niet altijd in de praktijk).
Zenna Atkins van Ofsted (en nog andere initiatieven) bracht haar boodschap met veel humor. Zij illustreerde de noodzaak van veranderingen op basis van een flink aantal anekdotes. Zij gaf bijvoorbeeld aan dat er sprake is van een 'geloofwaardigheidskloof'. Ouders in Groot-Brittannië voldoen bijvoorbeeld niet aan de eisen die vandaag de dag aan kinderen worden gesteld. Ook betekent het hebben van een diploma niet automatisch dat je een baan krijgt.
Atkins signaleert ook een 'relevantie kloof': wat geleerd wordt is vaak niet relevant voor het leven van jongeren. Atkins zit in de een of andere adviesraad van de Britse marine. Zij gaf aan dat jongeren meer worden voorbereid op vliegen via een game dan via de school. Zena Atkins bekritiseerde ook de sceptische houding van onderwijsgevenden en onderwijsmanagers ten opzichte van technologie. Zij houden niet van ICT, stelde Atkins, en zij weten ook niet wat ze er mee aan moeten. Technologie -zoals Facebook- wordt vaak verbannen. Maar je zou er juist gebruik van moeten maken.
Dankzij ICT kun je jongeren meervoudig stimuleren. Zij gaf voorbeelden van zelfgeorganiseerd leren door jongeren als je hen maar op een betekenisvolle manier weet te prikkelen. De praktijk is echter dat het onderwijs ICT allesbehalve op een stimulerende manier gebruikt. Tegelijkertijd vertelde zij dat docenten vaak face-to-face informatie overdragen die jongeren al lang online hebben gevonden. Alleen al doordat jongeren via de elektronische leeromgeving presentaties en opdrachten van verleden jaar kunnen vinden.
Atkins stelde ook:
We structured learning around teachers, systems and builings. Not around customers.
ICT kan juist worden ingezet om de lerende centraal te stellen, en om jongeren voor te bereiden op een samenleving die om een hoge mate van flexibiliteit vraagt:
I need my kid's learning to be as flexible as I know their life is going to be.
Tot slot sprak Zena Atkins haar zorgen uit over een derde kloof: tussen zij die hebben en zij die niet hebben. Grote groepen jongeren worden achtergesteld als het gaat om de mogelijkheden om technologie te benutten voor leren. Dat vraagt om leiderschap, ondernemerschap en de durf om risico's te nemen.
This content is published under the Attribution 3.0 Unported license.
Geef een reactie