Learning & Development kan veel meer waarde toevoegen aan organisaties als men minder aanbodgericht wordt en meer rekening houdt met de context van en binnen de arbeidsorganisatie. Leren draagt dan sterk bij aan veranderen en innoveren.
Todd Warner heeft in de Harvard Business Review een kritisch artikel geschreven over bestaande ‘corporate learning programs’ en dan met name met betrekking tot leiderschapsontwikkeling. Deze programma’s zijn volgens hem te zeer gericht op losse vaardigheden of abstracte concepten (agility, samenwerking, coaching).
Organizations need to retool learning, changing it from an obsession on individually focused and content-driven events to learning that is deeply contextual, social, and embedded into real work. Learning needs to be built into how power really works within organizations, organized around peer power, functional power, and hierarchical power.
Je zou volgens Warner dus veel meer rekening moeten houden met ‘stamvorming’ binnen organisaties (normen, stilzwijgende afspraken, enzovoorts), en bevorderen dat werknemers samen met elkaar in de context van hun werk leren. Daarmee kun je leren en ontwikkelen ook beter verbinden met de organisatiestrategie.
Warner beschrijft onder meer hoe hij en zijn collega’s zich ooit verdiepten in de normen en routines van drie groepen binnen een organisatie die van groot belang waren voor de organisatiestrategie. Toen het inzicht ontstond in de wijze waarop men werkte, de verschillende rollen opnieuw waren gedefinieerd en vitale routines per rol beperkt waren tot drie of vier, verbeterden de prestaties. Daarbij is ook gekeken naar welke routines worden uitgevoerd door degenen die het beste presteren.
Learning needs to recast its approach by focusing deeply on this context, and not by teaching new content and abstraction.
Volgens Warner moet je daarbij vooral kritisch kijken naar waar leren de meeste impact heeft en bijvoorbeeld audits laten uitvoeren naar welke praktijken vooral goed werken, in plaats van datgene wat niet goed werkt benadrukken. Hij adviseert ook om als afdeling L&D nauw samen te werken met afdelingen die vanuit hun positie veel invloed kunnen uitoefenen op de organisatie.
Verder benadrukt de auteur het belang van leiders die in staat zijn de juiste dialoog uit te lokken. Hij geeft daarbij het voorbeeld van “provocative dialogues”. Daarbij ging het om het helpen van leidinggevenden om anders met teams in contact te komen en de teams in staat te stellen hun inzichten te delen over wat zijn in de praktijk ervaren. Moderatoren ondersteunden leidinggevenden om zich open, nieuwsgierig en kwetsbaar inzetten van hun teams. Teams keken daarbij naar verbeteringen en gaven hun leidinggevenden feedback. Deze sessies leidden tot kleine verbeteringen die de realisatie van de organisatiestrategie steeds meer dichterbij brachten.
Op deze manier maak je volgens Warner beter gebruik van de intelligentie van medewerkers.
People are smart — if you give them the right bread crumbs, they’ll find the right way. It is the job of corporate learning to lay out and enable the right bread crumbs.
Ted Warner beschrijft terecht hoe belangrijk deze vorm van leren kan zijn voor organisaties. Een krachtige leercultuur is hierbij van groot belang. Deze cultuur is niet 1-2-3 gerealiseerd. Uiteraard is deze manier van leren niet passend voor elke leervraag. Wel voor vraagstukken waarbij het er om gaat samen te zoeken naar verbeteringen. Sleutelwoorden zijn dan: sociaal leren (volgens Bandura’s opvattingen en volgens hedendaagse opvattingen), openheid, feedback, een onderzoekende houding, praktijkgericht en met een focus op de strategie van de organisatie.
This content is published under the Attribution 3.0 Unported license.
Geef een reactie