Zal online proctoring doorbreken?

De Universiteit Utrecht investeert fors in digitale toetsplekken. Toen ik dit bericht vanochtend las, kwam bij mij de vraag op waarom deze universiteit in plaats hiervan niet investeert in online proctoring. Enige verdieping leidde tot meer begrip.

De Universiteit Utrecht heeft het aantal digitale toetsplekken uitgebreid naar 1100. Sinds 2015 is het aantal digitaal afgenomen tentamens gegroeid van 8% naar bijna 33%. Het is mogelijk om grootschalig digitaal toetsen af te nemen. Studenten typen vaak liever en sneller dan dat zij schrijven. Docenten kunnen antwoorden op open vragen sneller digitaal nakijken omdat zij geen handschriften hoeven te ontcijferen. Het is overigens te verwachten dat software op termijn tentamens met open vragen automatisch kan nakijken.

Grootschalige digitale toetsplekken vormen echter een forse investering. Je hebt grote ruimtes nodig, veel laptops (goedkope Chromebooks worden vaak gebruikt), een zeer stabiel netwerk en speciale software. Ook moeten studenten naar de universiteit reizen om toetsen te maken, en moeten toetsen gepland worden.

Een paar jaar geleden kwam online proctoring op. Bij online proctoring maakt een student vanaf de eigen studieplek en met de eigen computer een examen. Daarbij wordt de student op afstand gemonitord om te bewaken dat hij/zij fraude pleegt. Dat kan op verschillende manieren:

• Live door een surveillant, via de webcam. Hiervoor worden vaak speciale bureaus ingehuurd. Mede daardoor wordt deze oplossing niet als ‘schaalbaar’ beschouwd.
• Via opslag van beelden en controle achteraf. Je kunt dan niet onmiddellijk ingrijpen. Het opslaan van beelden stuit op privacywetgeving.
• Geautomatiseerd. Software analyseert of sprake is van mogelijke fraude. Deze software is echter niet zonder fouten en kan gemanipuleerd worden als studenten weten hoe het werkt.

Online proctoring wordt toegepast bij volledig online leren, bijvoorbeeld als een student een massive open online course wil afronden met een certificaat (tegen betaling). Er zijn ook onderwijsinstellingen die studenten de keuze geven: je komt naar de instelling om tentamen te maken of je betaalt iets extra’s en maakt op afstand de toets terwijl een surveillant meekijkt.

Ik hoor in ons land weinig over online proctoring, maar ik lees en hoor wel dat instellingen flink investeren in voorzieningen voor digitaal toetsen. Een whitepaper over online proctoring (pdf) van SURF illustreert de bezwaren tegen deze manier van toets afnemen.

• Privacybescherming. Je werkt met persoonsgegevens. Dit is overigens wel te ondervangen, onder meer met een aparte privacyverklaring. Als je werkt met aparte bureaus voor online proctoring dan moet hier extra aandacht aan worden besteed (o.a. bewerkersovereenkomst).
• Veiligheid en fraudebestrijding. Er is nog weinig ervaring met online proctoring in relatie tot veiligheid en fraudebestrijding. Zeker als het gaat om summatief toetsen, zijn instellingen zeer terughoudend risico’s te nemen. Het uitbesteden van het surveilleren aan een extern commercieel bedrijf, is zo’n risico. SURF constateert dat een reguliere tentamenzaal altijd een hoger maximaal veiligheidsniveau biedt.
• Kosten. Online proctoring kan duurder of goedkoper zijn. Dat is afhankelijk van verschillende factoren (extern huren van zalen, methode van online proctoring, enzovoorts).
• False positives. Dit is het ten onrechte detecteren van potentiële fraude door software.

Er zitten dus nogal wat haken en ogen aan het grootschalig inzetten van online proctoring. Ten aanzien van privacy zijn relatief eenvoudig maatregelen te treffen. Op het gebied van fraudebestrijding en ‘false positives’ is verbetering van de software noodzakelijk en ongetwijfeld mogelijk. De bezwaren op het gebied van fraudebestrijding vragen echter ook van instellingen de durf om meer risico te nemen. Wat betreft kosten zal voortdurend een afweging gemaakt moeten worden waarbij ook gekeken wordt naar de korte en lange termijn.

Vooralsnog zal online proctoring in ons land waarschijnlijk vooral kleinschalig toegepast worden (belangrijk om ervaringen op te doen), ook in specifieke situaties (als een student niet in staat is te reizen of bij volledig online leren).

 

This content is published under the Attribution 3.0 Unported license.