Meer waardering voor de IT’er binnen onderwijsorganisaties en opleidingsinstituten

IT’ers zijn een onmisbare schakel geworden binnen organisaties die zich bezich houden met leren, onderwijs en opleiden. Toch krijgen ze lang niet altijd de waardering die ze verdienen. Meer inzicht in hun werk en het bevorderen van dialoog zijn m.i. van belang.

Ik heb ook wel eens gemopperd als een IT’er mij vroeg de computer opnieuw op te starten bij een probleem. En ik heb ook geklaagd over inflexibiliteit als ik iets wilde wat niet (op korte termijn) mogelijk was. Vaak vloeit die inflexibiliteit overigens voort uit procedures waar een IT’er zich aan te houden heeft. En vaak is er een goede reden om wat inflexibel te zijn (bijvoorbeeld security of privacy). Uiteraard kan daar beter over worden gecommuniceerd. Vaak ontstaan er overigens strubbelingen als managers zich met een issue gaan bemoeien.

Ik heb de afgelopen jaren echter ook heel veel positieve ervaringen opgedaan met IT’ers. Bij Gilde Opleidingen hadden we bijvoorbeeld een werkgroep ICT in het onderwijs waar mensen uit de sectoren samen met werknemers van de ICT-afdeling samen aan opdrachten werkten (zoals de selectie van een elektronische leeromgeving). In dat overleg ontstond wederzijds begrip voor elkaars positie, taken en verantwoordelijkheden. Zo moet de ICT-afdeling er in de eerste plaats voor zorgen dat de organisatie beschikt over stabiele en betrouwbare technologie. Bij de Open Universiteit heb ik nog nooit een ‘nee’ gekregen als er op onmogelijke tijden gereleased of getest moest worden.

Volgens mij is het voeren van een dialoog over elkaars werk van groot belang. Docenten, opleiders, leidinggevenden, lerenden en IT’ers zijn gezamenlijk verantwoordelijk voor het soepel gebruik van ICT voor leren, opleiden en onderwijs.

De Standaard liet onlangs een IT’er aan het woord die vertelde over zijn ervaringen. Daar uit komt een beeld naar voren van betrekkelijk weinig waardering, terwijl gebruikers vaak zelf schuld zijn als er een probleem is:

• IT’ers worden erbij gehaald als er een probleem is. Zij worden geacht elke probleem te kunnen oplossen, terwijl elk probleem een andere oorzaak kan hebben. Het opnieuw opstarten van de computer, lost één op de drie problemen op. Ja, echt.
• Omschrijvingen van problemen zijn vaak heel vaag. IT-ers kunnen daar weinig mee. Zij krijgen vervolgens wel veel frustraties over zich heen als een probleem niet snel kan worden opgelost.
• Gebruikers veroorzaken vaak zelf problemen. Kantoorromances kunnen bijvoorbeeld leiden tot een overdaad aan emailverkeer. Virussen komen vaak van pornosites. Gebruikers geven dat echter meestal niet toe. Cryptoclockers -virussen die bestanden versleutelen waarna je geld moet storten om toegang te krijgen- komen vaak via mail binnen. Als je dergelijke mails met waarschuwing doorstuurt, is de kans juist groot dat nog meer computers besmet raken.
• Hoe meer IT gestandaardiseerd is, des te eenvoudiger is het systeembeheer. Gebruikers accepteren standaarden echter niet altijd. Terwijl we wel willen dat zo veel mogelijk middelen naar het primair proces gaat, en we daardoor zo efficiënt mogelijk om moeten gaan met ICT.
• Draadloze netwerken hebben vaak gebruikersnaam en wachtwoord ’test’. Gebruikersnamen en wachtwoorden worden nog steeds met een post-it op de monitor geplakt. Maak nooit lijsten met user ID’s en wachtwoorden.
• IT’ers moeten vaak bereid zijn om buiten reguliere werkuren om te werken. Migraties worden bijvoorbeeld vaak ’s nachts uitgevoerd zodat het andere werk binnen de organisatie zo min mogelijk verstoord wordt.

Meer begrip en waardering voor het werk van de IT’er is wat mij betreft dan ook belangrijk. Zullen we eens beginnen met die dialoog?

This content is published under the Attribution 3.0 Unported license.