Waarom het concept van de flipped classroom kan mislukken?

Als je aan de slag gaat met het concept van de flipped classroom, kun je tegen een aantal zaken aanlopen. Zo kan ‘peer instruction’ niet van de grond komen, kan het gebruik van student response systemen mislukken of kan het gebeuren dat lerenden video’s niet in eigen tempo bekijken. Wat zijn mogelijke redenen hiervan, en wat kun je er aan doen?

Julie Schell gaat in drie bijdragen in op deze issues en redenen. Zij geeft daarbij ook aan niet ‘het antwoord’ te hebben. Volgens Schell is in ieder geval het volgende van belang.

• Je moet de aandacht van studenten richten op de zaken die zij nodig hebben om beoordelingen ‘die er toe doen’ (high stakes assessments) goed te maken, vóórdat zij deze maken. Het gaat dus om een focus op leeruitkomsten of leerdoelen, niet op leerinhouden. Maak daarom regelmatig gebruik van formatieve beoordelingen, beoordelingen die het leren sturen. Gebruik daarom vragen die de centrale concepten, die bij de leeruitkomsten behoren, ‘ophalen’. Vaak worden, bijvoorbeeld bij formatieve toetsen, vragen gesteld die niet kritisch zijn. Het gaat er niet om dat we checken of lerenden iets gelezen hebben, maar of zij iets essentieels begrepen hebben.
  

  One reason flipped classrooms fail is because we don’t direct students’ attention effectively. If students don’t think about or pay attention to the right things, they won’t learn the right things. Direct their attention carefully and purposefully to get the pay off you are looking for.

• Stel lerenden in staat kennis in meerdere situaties en bij nieuwe problemen toe te passen:
  

  this ability to transfer learning across situations and use it to solve novel problems is the holy grail in education.

  Volgens Schell kun je dat doen door specifieke vragen te stellen. Bij voorkeur zouden lerenden het geleerde ook in nieuwe situaties moeten kunnen toepassen. Die nieuwe situaties kunnen dichtbij de leersituaties liggen of verder weg (wat betreft kennisdomein, fysieke context, tijd, functionele context, sociale context of wat betreft medium). Daarom moeten lerenden kennis n meerdere contexten en binnen meerdere domeinen toepassen.
  Daarnaast moet je als docent voordoen hoe studenten kennis in verschillende contexten kunnen toepassen. Er alleen over vertellen is onvoldoende.

In haar derde bijdrage laat Julie Schell enkele experts op het gebied van de flipped classroom aan het woord. Zij gaan in op wat je niet moet doen als docent, indien -bijvoorbeeld- lerenden zich niet voorbereiden. Hanteer bijvoorbeeld de methode ‘Watch-Summarize-Question’. Of besteed aandacht aan het geven van meer verantwoordelijkheid voor het eigen leren. Maak ook percepties op leren bespreekbaar (veel lerenden gaan ervan uit dat leren een passieve aangelegenheid is).

Alle drie de bijdragen bevatten m.i. waardevolle handvatten als je aan de slag wilt gaan met dit concept, of met ICT en leren in het algemeen. Schell illustreert dat je bij de invoering van dit concept aandacht moet besteden aan didactiek en aan het ontwerp van je onderwijs.