Pearson verlaat de markt van elektronische leeromgevingen

Vanaf 2007 heeft ’s werelds grootste uitgeef concern, Pearson, een actieve rol gespeeld op het gebied van elektronische leeromgevingen. Aan die periode komt nu een eind. Wat betekent dit voor de markt van elektronische leeromgevingen als geheel?

In de periode 2007-2012 heeft Pearson twee elektronische leeromgevingen geacquireerd (eCollege en Fronter) en het initiatief genomen voor twee nieuwe elektronische leeromgevingen:

• LearningStudio (combinatie van eCollege en Fronter)
• OpenClass als gratis elektronische leeromgeving

Inmiddels heeft Pearson besloten uit deze markt te stappen. Fronter heeft men in november verkocht aan ItsLearning, en recent meldde het uitgeefconcern te zullen stoppen met de overige platforms. Wel zal Pearson LearningStudio blijven gebruiken voor het uitleveren van eigen courseware.

Twee maanden geleden merkte ik al op dat Pearson één van de grote afwezigen was tijdens de Online Educa Berlijn. Jarenlang waren Fronter en daarna Pearson platina sponsor van dit internationale e-learning congres. Tijdens de laatste editie ontbraken zij volledig, net als overigens BlackBoard.

Pearson is overduidelijk bezig met een strategische herpositionering. Eind januari schreef ik dat de aandelenkoers in een jaar tijd is gehalveerd. Pearson moet drastisch in kosten snijden en zal daarom 4000 banen schrappen. Investeerders lijken te vrezen dat Pearson’s focus op onderwijs verkeerd zal uitpakken.

Met de keuze om geen elektronische leeromgeving meer in portefeuille te hebben, kiest Pearson voor een nog scherpere focus: content en courseware.

Opvallend hierbij is dat met geen woord wordt gerept over Pearson’s positie op het gebied van learning analytics. Pearson wilde juist elektronische leeromgevingen als software as a service aanbieden omdat men daarmee over grote hoeveelheden educatieve data beschikte, die men zou kunnen gebruiken voor adaptief leren.

Eén van de directieleden van Pearson stelde deze week volgens InsideHigherEd dat Pearson minder geïnteresseerd is in ‘administratieve software’, maar zich meer wil richten op leerstof en andere producten die rechtstreeks impact hebben op studenten en docenten. Door afscheid te nemen van de elektronische leeromgevingen, verliest men in elk geval ook positie op het gebied van ‘big data’.

Het ontwikkelen en beheren van een elektronische leeromgeving is een discipline op zich. Pearson lijkt nu weer terug te keren naar de oude, vertrouwde, leest: die van educatieve uitgeverij. Wat dat betreft kun je deze casus niet als voorbode van de al lang voorspelde ’shake out’ op het gebied van elektronische leeromgevingen/leermanagement systemen beschouwen. Het lijkt een bewuste keuze van dit bedrijf voor kostenreductie en ‘core business’.

Toch is er meer aan de hand op dit terrein. Phil Hill concludeert terecht dat deze markt wel sterk in ontwikkeling is. Dat heeft te maken met de ontevredenheid van veel gebruikers met hun bestaande leerplatform (te gesloten, te complex, te duur, onvoldoende gericht op het leren zelf). Verder zijn in Nederland veel instellingen voor hoger onderwijs bezig zich te heroriënteren op hun elektronische leeromgeving omdat de licentieovereenkomst met BlackBoard afloopt.