80-20 paradox bij (t)e-learning?

Besteden we onze (t)e-learning budgetten wel effectief genoeg? Besteden we niet te veel aan technologie en te weinig aan vernieuwing van leer- en onderwijsprocessen?

Die vraag kwam gisteren bij mij op borrelen tijdens een discussie over de invoering van het elektronisch portfolio. Ik moest daarbij denken aan de "spending/outcomes paradox" van Jay Cross. Cross stelt dat 80% van de opleidingsbudgetten besteed worden aan formeel leren, en 20% aan informeel leren. Terwijl de impact van leren binnen een organisatie voor 20% wordt bepaald door formeel leren, en 80% door informeel leren.

Ik wil wat betreft onderwijsinnovatie met behulp van ICT een eigen "kosten-effectiviteit paradox" presenteren.

We besteden 80% van onze middelen (geld, menskracht) voor (t)e-learning aan technologie, en 20% aan de vernieuwing van leer- en onderwijsprocessen. Terwijl een succesvolle invoering van (t)e-learning voor 20% wordt bepaald door technologie, en voor 80% door de vernieuwing van leer- en onderwijsprocessen.