Zeilen bij Sardinië en Corsica

De afgelopen week zijn we gaan zeilen. Na vier keer gezeild te hebben in Griekenland, hebben we nu flottielje gezeild bij Sardinië en Corsica.

Op vrijdag 23 augustus ben ik samen met mijn vriendin, mijn zus en zwager vanaf Weeze vertrokken naar Alghero, Sardinië. We hebben overnacht in Hotel Margherita in Alghero. Alghero heeft een mooi, oud, centrum. Op zaterdagochtend zijn we naar de andere kant van Sardinië gereden. We zijn eerst naar Porto Cervo gegaan. Dat is plaats die in de jaren vijftig uit de grond is gestampt met geld van onder meer prins Karim Aga Khan. Er zijn peperdure winkels gevestigd. Grote jachten leggen er aan. Het geld druipt er van af. Leuk om eens gezien te hebben. Maar meer ook niet.

Vervolgens zijn we naar onze bestemming gereden: de haven van Portisco. Daar hebben we twee vriendenstellen getroffen die voor de vierde keer met ons mee hebben gezeild. Ook hebben we kennis gemaakt met de flottieljeleiding Ton en Maartje van Gofunsailing, en met de andere twee boten van onze flottielje.

Ondanks dat wij nu voor de vijfde keer hebben gezeild, vinden we het prettig om in een flottielje te zeilen. Je gaat je eigen gang, maar kunt wel gebruik maken van de expertise van de flottieljeleiding. Zij kennen het gebied (mooie ankerplekken, eventuele risico’s), zij houden de weersberichten in de gaten, en geven je handige tips. Ook kan een flottieljeleiding je ondersteunen bij eventuele problemen.

We hebben gezeild met een Beneteau Oceanis 41, bouwjaar 2013 (de Etamin I). Dat is een schitterend zeiljacht van bijna 12,5 meter lang. Deze Beneteau is onder meer uitgerust met een elektrische lier en een dubbele koelkast. Dankzij een Travel & Surf-weekpas en een persoonlijke hotspot op mijn iPhone hadden we zelfs wifi aan boord….

Op zondag zijn we in de buurt gebleven. De Mistral vanuit Marseille zorgde voor een zeer harde wind die maakte dat we ’s avonds in een haven moesten aanleggen. Portisco was -gezien de rest van het programma- de enige haven die in aanmerking kwam.

Op maandag zijn we naar Ziu di Paulu bij Cannigione gevaren, waar we voor anker hebben gelegen. De windkracht was toen 4-5. ’s Dinsdags hebben we via de Magdalena Archipel en de Straat van Bonefacio de oversteek gemaakt naar Corsica (baai van Maora). De dag erna zijn we naar Porto Vecchio gevaren. Die dag stak de Mistral weer de kop op. Dankzij de route hadden we daar echter geen last van.

In Porto Vecchio hebben we ruim twee uur voor de haven voor anker gelegen. Het havenpersoneel had niet veel zin om ons naar binnen te loodsen. Ton en Maartje hebben weten te regelen dat er toch plek voor ons beschikbaar kwam, en we het plaatsje konden bekijken.

Vanuit Porto Vecchio zijn we met fantastische wind terug gezeild richting Sardinië. Onze eindbestemming was Porto Palma op het eiland Caprera. In die baai zijn geen voorzieningen, zoals een restaurantje. We hebben toen op de boot gekookt en gegeten. Onderweg hebben we nog een zeilwedstrijd gezien, waar schitterende zeilboten aan deelnamen. Onder andere de indrukwekkende Maltese Falcon.

De ochtend erna werden we verrast door een flinke onweersbui. Na die bui zijn we op de motor teruggevaren naar Portisco. Vlak voor Portisco kregen we weer een forse bui op ons dak.

Bekijk een selectie van mijn foto’s op Flickr.

We hebben nu vijf jaar zeilervaring. We krijgen steeds meer routine. De eerste keer hebben we bij Corfu gezeild, daarna twee keer bij Lefkas (hier en hier), en verleden jaar in de Saronische Golf.

Vóór dat we naar Sardinië gingen, hadden we gehoord dat Sardinië als zeilgebied mooier zou zijn dan de Griekse zeilgebieden, maar ook complexer (hardere wind, meer gevaarlijke punten). Mijn ervaring is dat de omgeving van Sardinië niet mooier is dan bijvoorbeeld Lefkas. Ik had rond Sardinië niet mijn eerste zeilervaringen op willen doen. Maar heel complex is het gebied niet. Bij Sardinië kom je ook meer luxe jachten tegen, bij Griekenland meer zeilboten.

Er staat -de Mistral uitgezonderd- wel een hele fijne wind. Bij Lefkas moet je op een gegeven moment een flink stuk tegen de wind inzeilen. Dat betekent de hele tijd kruisen en overstag gaan. Mij gaat dat op een gegeven moment vervelen. De afgelopen week hadden we wind uit het Noord-Oosten, Oosten en Westen. Met windracht 3-5 bereik je dan mooie snelheden.

De temperatuur van lucht en water lag dit jaar wel lager dan de andere jaren. Dat betekende minder zwemmen en vaker een jack aan. De koelte, ’s nachts, was wel prettiger dan de nachtelijke warmte in de Griekse havens en baaien. Volgens onze flottieljeleiding was het tijdens de andere weken in juli en augustus warmer.

Een opvallend verschil tussen dit jaar en de eerdere jaren was wel de professionaliteit van het charterbedrijf en de havens. Het in- en uitchecken en in havens aanleggen verliep dit jaar meer georganiseerder en gestructureerder dan in eerdere jaren. In Griekse havens is bijvoorbeeld ook niet altijd stroom en water aanwezig. Of het blijkt niet te functioneren.

Een belangrijk nadeel van Sardinië en Corsica ten opzichte van Griekenland, tenslotte, zijn de kosten. Je bent twee keer zoveel geld kwijt in een restaurant. Het havengeld is een veelvoud van het Griekse havengeld (10-20 keer zo veel). Daardoor ga je al snel in een baai voor anker liggen (in de prachtige Magdalena archipel vragen ze ook daar geld voor).

En nu is de zomervakantie echt voorbij.

This content is published under the Attribution 3.0 Unported license.