Virtual reality bij Avans

De afgelopen week heb ik een redelijk kritische bijdrage geschreven over virtual reality. Veel toepassingen zijn vaak nog niet krachtig omdat je er nog niet meerdere zintuigen mee kunt aanspreken, en er niet mee kunt interacteren. Ik schreef dat ik deze week kennis hoopte te maken met een uitzondering op deze regel. Dat was dus vandaag.

Ik ben bij Avans betrokken bij een aantal projecten rond ICT en leren. Een tijd geleden werd ik geattendeerd op een initiatief bij Avans waar men virtual reality toepassingen ontwikkelt. Dat wilde ik wel eens met eigen ogen zien. Vandaag heb ik daarom een bezoek gebracht aan hun ‘virtual reality lab in oprichting’.

In deze werkplaats werken studenten technische informatica onder begeleiding -en met input van inhoudelijke experts- aan verschillende educatieve toepassingen. Daarbij wordt gebruik gemaakt van de Oculus Rift (gecombineerd met een Xbox controller en een sensor die je in staat stelt objecten met je handen te manipuleren) en meer recentelijk ook van de HTC Vive (die sowieso gebruik maakt van controlers).

Deze VR-technologieën maken het dus mogelijk dat je niet alleen kunt kijken, maar dat je als student ook zaken in een omgeving kunt doen (dankzij bewegingen met je lichaam zoals lopen, controlers en je handen). Op dit moment heeft Avans drie toepassingen voor het onderwijs gemaakt, waarbij men werkt in een ontwikkelomgeving die studenten ook zelf hebben gemaakt:

• De opleiding forensisch onderzoek maakt gebruik van de Oculus Rift waarmee men een plaats delict kan bezoeken. Studenten maken in hun studie gebruik van een fysieke plaats delict (een fysieke simulatie). Via de Oculus Rift kunnen zij de virtueel nagebouwde PD bezoeken (Avans beschikt over meerdere versies), en nogmaals kijken of zij geen belangrijke elementen bij hun onderzoek hebben overgeslagen (bloed spatten, vingerafdrukken, kogelgaten, etc). De studenten kunnen eventueel foto’s maken van onderdelen van de PD in virtual reality. Deze foto’s worden op de computer opgeslagen. Bij Avans werken ze momenteel aan de ontwikkeling van andere interactiemogelijkheden. Denk daarbij aan het afnemen van vingerafdrukken of het oppakken en veilig stellen van bewijsmateriaal. Verder kijkt men ook naar de toepassing van 360 graden foto’s, in plaats van tekeningen. Het nadeel van foto’s is dat je er niet door heen kunt lopen (wat met een getekende omgeving wel kan). Hiervoor zou op dit moment een 360 graden scanner nodig zijn, die echter heel duur is.
  Deze toepassing deed me sterk denken aan een serious game die de politieacademie een aantal jaren geleden heeft laten ontwikkelen. Het ontwikkelen van een toepassing via de Oculus Rift is volgens mij echter minder arbeidsintensief en authentieker. En net zo krachtig als meer interactiemogelijkheden zijn ingebouwd.
• Er is een model van een cel gemaakt. Via de Oculus Rift kun je via je handen inzoomen op onderdelen, de cel open snijden en de cel van alle kanten bestuderen. Verder krijg je informatie bij onderdelen van de cel. Die onderdelen kun je meer in detail bekijken, iets wat anders alleen via een microscoop kan (waarbij je geen informatie bij de context gepresenteerd krijgt). Wellicht dat je in de toekomst ook vragen met feedback in de applicatie kunt gebruiken.
• Er is voor een milieuopleiding een chemische opslagplaats gemaakt. Daarin zijn een aantal zaken doelbewust niet goed geregeld (rommel op de vloer, omgevallen gasflex, etc). De studenten leren door er door heen te lopen wat niet goed is aan de ruimte. Dergelijke risicovolle omstandigheden creëer je niet ‘in het echt’. De situatie op deze manier ervaren, werkt dan beter door er over te vertellen.

Verder heb ik met de HTC Vive ook demoprogramma’s gebruikt waarin ik onder meer een laboratorium heb bezocht waar ik bijvoorbeeld een robot had kunnen repareren (niet gelukt) en waar ik een drone heb bestuurd.

Ik word best enthousiast van deze voorbeelden. Vooral als ik me bedenk hoe deze toepassingen er over een paar versies uit zullen zien.

Frank Balasz van Avans vertelde me dat het ontwikkelen en gebruiken van deze toepassingen om forse hardware vraagt. Een gewone laptop is hier niet voor geschikt. Verder kost het ontwikkelen van dergelijke toepassingen ook de nodige tijd. Vooral het ontwikkelen en vormgeven van losse componenten (een mens, stoel, bed, enzovoorts) kost tijd. Toch is het zelf ontwikkelen, waarbij nadrukkelijk rekening wordt gehouden met het curriculum, van de opleidingen -dankzij het gebruik van studenten die op deze manier ook betekenisvol leren- zeker te doen.

Deze toepassingen zijn volgens Frank nog steeds in ontwikkeling. Op dit moment kun je er echter al meerdere zintuigen bij gebruiken. Daarmee zijn ze een stuk krachtiger dan VR-toepassingen waarbij je alleen kunt kijken.

Zouden andere onderwijsorganisaties dergelijke educatieve VR-toepassingen ook zelf kunnen ontwikkelen? Dat is uiteraard afhankelijk van de aanwezige expertise, bijvoorbeeld in de vorm van relevante opleidingen. Ik kan me echter ook voorstellen dat studenten van relevante HBO-instellingen in opdracht van andere scholen (VO, MBO) dergelijke toepassingen maken.

Verder zullen de kosten van de noodzakelijke hardware nog een belemmering vormen. Waarschijnlijk zullen deze kosten echter gaan dalen.

This content is published under the Attribution 3.0 Unported license.